Το Σάββατο 12 Μαρτίου, οι εργαζόμενοι του πολιτικού αεροδρομίου Galileo Galilei στην Πίζα ανακάλυψαν ότι το φορτίο μιας πτήσης που αναχωρούσε για την Ουκρανία δεν αποτελούνταν από «ανθρωπιστικό υλικό», όπως προμήθειες, τρόφιμα, φάρμακα και οτιδήποτε άλλο χρήσιμο για τον πληθυσμό της Ουκρανίας που βασανίζεται εδώ και εβδομάδες από τις μάχες και τους βομβαρδισμούς, αλλά περιλάμβανε όπλα διαφόρων τύπων, πυρομαχικά και εκρηκτικά που προορίζονταν για τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Αντιμέτωποι με αυτό το πολύ σοβαρό γεγονός, οι εργάτες μπλόκαραν αμέσως την επιχείρηση, αρνούμενοι να φορτώσουν το πολεμικό υλικό και ενημέρωσαν την Ένωση Συνδικάτων Βάσης, η οποία δημοσιοποίησε το γεγονός. Όπως λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι: «Βρεθήκαμε μπροστά σε μια πικρή και τρομερή έκπληξη, που επιβεβαιώνει το πολεμικό κλίμα στο οποίο μας παρασύρει η κυβέρνηση Ντράγκι».
Τα εν λόγω αεροπλάνα προσγειώνονται αρχικά στις βάσεις των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στην Πολωνία και στη συνέχεια τα φορτία που μεταφέρουν στέλνονται στην Ουκρανία· εκεί, γίνονται στόχος βομβαρδισμών από τον ρωσικό στρατό, με αποτέλεσμα τον θάνατο άλλων εργαζομένων, που απασχολούνται στις βάσεις που πλήττονται από τις επιθέσεις.
Η Ένωσης Συνδικάτων Βάσης καταδίκασε έντονα την προσπάθεια παραποίησης της πραγματικότητας από την μεριά της ιταλικής κυβέρνησης, η οποία χρησιμοποιεί κυνικά τον όρο «ανθρωπιστική βοήθεια» προκειμένου να αιτιολογήσει την αποστολή του πολεμικού υλικού και κάλεσε σε διαδήλωση το Σάββατο 19 Μαρτίου μπροστά από το αεροδρόμιο με σύνθημα «Από την Τοσκάνη γέφυρες ειρήνης, όχι πτήσεις πολέμου!»
Σε συνέχεια των διαδηλώσεων κατά του πολέμου στην Ιταλία, στις 31 Μαρτίου η U.S.B κάλεσε πανιταλική κινητοποίηση λιμενεργατών και 24ωρη απεργία στη Γένοβα, η οποία περιλαμβάνει περιφρούρηση της γέφυρα της Αιθιοπίας (Ponte Etiopia), από τις έξι το πρωί, καθώς εκεί αναμένεται να γίνει η άφιξη του σαουδαραβικού πλοίου Bahri, που είναι φορτωμένο με αμερικανικά όπλα.
Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση τους :
«Το τίμημα της σύγκρουσης θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι με τις απολύσεις και το υψηλό κόστος ζωής. [Δεν χαρίζουμε] ούτε δεκάρα, τουφέκι ή στρατιώτη για τον πόλεμο. Εμποδίζουμε την διακίνηση όπλων από τα λιμάνια μας. Είναι η ώρα να αλλάξουμε τους όρους εργασίας μας.
Ως λιμενεργάτες δεν έχουν καμία πρόθεση να μείνουμε αδιάφοροι μπροστά στα νέα σύννεφα πολέμου που εμφανίζονται ξανά στην Ευρώπη.
Αυτή η σύγκρουση η οποία έχει μακρύ ιστορικό, που οδηγεί σε πολύ περισσότερα από το να προσφέρει απλώς μια βολική ευκαιρία προκειμένου να ανασυγκροτηθούν τα Μ.Μ.Ε και οι πολιτικοί στη χώρα μας, όπως κάθε πόλεμος στην ιστορία, θα έχει σοβαρές συνέπειες για όλους μας. Οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν το κόστος. Στην Ουκρανία και τη Ρωσία φυσικά, αλλά και στις ευρωπαϊκές χώρες, μέσω της αύξησης του κόστους των ενεργειακών αγαθών όπως το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο και μέσω τις αύξησης των στρατιωτικών δαπανών. Όλα αυτά θα έχουν καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα μας. Μαζικές απολύσεις και αναδιαρθρώσεις, οι οποίες δεν έχουν σταματήσει ποτέ, θα συνεχιστούν χωρίς διακοπή. Εκατομμύρια εργαζόμενοι, που ήδη αντιμετωπίζουν δυσκολίες μετά την κρίση της πανδημίας, θα βρεθούν με κλειστές εταιρείες και χαμηλότερους μισθούς· με την αύξηση του κόστους ζωής και χωρίς συνολική μισθολογική αναπροσαρμογή η αγοραστική δύναμη θα μειωθεί δραστικά. Η τιμή της βενζίνης, που έχει φτάσει σε νούμερα ρεκόρ (2,50 ευρώ το λίτρο) και δεν δείχνει σημάδια βελτίωσης, θα επηρεάσει επίσης την κινητικότητα των εργαζομένων και το κόστος των τελικών προϊόντων, ξεκινώντας από τα τρόφιμα.
Όλα αυτά ενώ η κυβέρνησή μας, χρήσιμος υπηρέτης του ΝΑΤΟ και των αμερικανικών συμφερόντων, προσπαθεί να μας παρασύρει ακόμη περισσότερο στη σύγκρουση στέλνοντας οικονομικούς πόρους και υιοθετώντας κυρώσεις. Αυτές οι πολιτικές το μόνο που κάνουν είναι να τροφοδοτούν τις συγκρούσεις. Πιστεύουμε ότι η πολεμική οικονομία και η διακίνηση όπλων αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες του ξεσπάσματος των συγκρούσεων, όταν τις τροφοδοτούν οι άρχουσες τάξεις· και το κάνουν αυτό, παραβιάζοντας κραυγαλέα τους εθνικούς νόμους, σύμφωνα με τους οποίους η Ιταλία αποκηρύσσει τον πόλεμο και απέχει από οποιαδήποτε προμήθεια και στρατιωτική υποστήριξη στα αντιμαχόμενα μέρη.
(…) Το ζήτημα του πολέμου και της εργασίας συνδέεται στενά. Το να τα διαχωρίσουμε θα ήταν ένα λάθος, ειδικά για εμάς τους λιμενεργάτες που συνεργαζόμαστε στενά με εμπορεύματα και δεν θέλουμε να είμαστε συνένοχοι στον πόλεμο μεταφέροντας όπλα οποιουδήποτε τύπου και οποιουδήποτε προορισμού στα λιμάνια μας».
Τις τελευταίες εβδομάδες οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν εργασίες παρακολούθησης στα αεροδρόμια όπου εργάζονται, καταγγέλλοντας οποιαδήποτε κίνηση όπλων από τη Γένοβα στο Λιβόρνο και εμποδίζοντας τη μεταφορά τους από την Τεργέστη και την Τσιβιταβέκια.
Αποφάσισαν επίσης να καλέσουν στη Γένοβα, στις 31 Μαρτίου, μια εθνική συνέλευση όλων των εργαζομένων που συμμετέχουν σε αυτά τα μέτωπα. Αυτή αποτελεί μια σημαντική στιγμή αγώνα και αντιπαράθεσης, από την οποία θα επικυρωθεί και η συμμετοχή των εργαζομένων στην κινητοποίηση στις 22 Απριλίου στη Ρώμη, όπου οι εργαζόμενοι της βιομηχανίας, του εμπορίου, την εφοδιαστικής αλυσίδας, των μεταφορών και των λιμανιών θα απεργήσουν και θα οδηγήσουν ακριβώς μπροστά από τα κτίρια της εξουσίας, τον θυμό και την αποφασιστικότητά τους.
Ερωφίλη Γκ./Μακης Τζ.
Δυσήνιος Ίππος 