Ζούμε σε μία περίοδο οξυμένης οικονομικής, κοινωνικής και υγειονομικής κρίσης, όπου η διαρκής εγκληματική, κρατική διαχείριση της πανδημίας συνεχίζει να συσσωρεύει νεκρούς στα κρεβάτια των νοσοκομείων. Παράλληλα, μετά από τόσους μήνες που η κοινωνική βάση βιώνει ένα όργιο απαγορεύσεων και καταστολής, σήμερα η πορεία της πανδημίας θάβεται με στόχο την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς στα πλαίσια του κρατικού καπιταλιστικού συστήματος, ενώ οι καταπιεσμένοι επωμίζονται ολοένα και πιο πολύ τις τραγικές συνέπειες όλης της προηγούμενης περιόδου, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Ετούτη την βαθιά οικονομική κρίση που έχει επέλθει μετά από την μεγάλη έξαρση της πανδημίας έρχεται να ενισχύσει τον τελευταίο μήνα το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, με ισχυρές ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά, με την ακρίβεια σε ρεύμα, πετρέλαιο και τρόφιμα να οδηγεί στην πείνα και την ανέχεια όλους τους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης. Μα όλα αυτά αποτελούν τροφή στα χέρια των φασιστών που προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι ξανά.
Πιο συγκεκριμένα, όλο το προηγούμενο διάστημα, φασίστες και ακροδεξιοί πατριώτες, βρήκαν χώρο εκ νέου δράσης και έκφρασης μέσα στα αντιεμβολιαστικά και εντελώς ανορθολογικά συλλαλητήρια, ενώ εμφανίστηκαν και πάλι ως οργανωμένες ομάδες κρούσης, συμπληρώνοντας και ενισχύοντας την δράση της κρατικής καταστολής, εκεί που αυτή δεν μπορεί να δράσει δημόσια, με φόβο την κοινωνική κατακραυγή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα γεγονότα της Σταυρούπολης στο τέλος του περασμένου Σεπτέμβρη όπου φασίστες, υπό την πλήρη ανοχή και την κάλυψη των μπάτσων, επιτέθηκαν σε αντιφασίστες, συνδικαλιστές μαθητές και φοιτητές έξω από σχολείο της περιοχής με λοστούς και μαχαίρια. Επιπλέον εδώ και καιρό, παρά την καταδίκη της Χ.Α. ενάμιση χρόνο πριν, εμφανίζονται διαρκώς στην ευρύτερη πολιτική σκηνή, διάφορα ακροδεξιά κομματικά μορφώματα, που πραγματοποιούν ομιλίες, συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις, αποδεικνύοντας περίτρανα πως ο φασισμός όχι απλά δεν πρόκειται να καταδικαστεί επί της ουσίας σε κανένα αστικό δικαστήριο και από κανένα νόμο, αλλά θα υποβόσκει διαρκώς στον πάτο της κοινωνίας, παραμονεύοντας την κατάλληλη στιγμή, ώστε να δράσει και πάλι στο πλάι του κρατικού, καπιταλιστικού συστήματος. Μα και σε ευρύτερο, παγκόσμιο επίπεδο, τροφή στα φασιστικά, εθνικιστικά φίδια, δίνουν οι όποιες πολεμικές συρράξεις, σαν αυτήν στα εδάφη της Ουκρανίας, που δίνει πάτημα σε διάφορα φασιστοειδή να αναπαράγουν ακόμα πιο πολύ τις εθνικιστικές και φιλοστρατιωτικές τους διαθέσεις. Συνολικότερα, άλλωστε ο όποιος πόλεμος όπου κι αν συμβαίνει αποτελεί ακόμα μια αφορμή για στήσιμο φασιστικών οργανώσεων, παρακρατικών ομάδων με στρατιωτική πειθαρχία, που για ακόμα μια φορά πλάι πλάι με τους εκάστοτε κρατικούς μηχανισμούς, θα ενισχύουν την κάθε πολεμική μηχανή, εις βάρος των λαών.
Όμως ο κόσμος του αγώνα, οι οργανωμένες και μαχητικές δυνάμεις του ευρύτερου κινήματος, οφείλουν να μην εφησυχάζουν ποτέ, οφείλουν να βρίσκονται σε διαρκή επαγρύπνηση μπροστά στο ολοφάνερο σχέδιο καθυπόταξης τους από το κράτος, με όποιον τρόπο και αν αυτό αποτυπώνεται. Μπροστά στη συνολική κρίση του συστήματος και την επανεμφάνιση των φασιστικών ορδών που επιχειρείται ξανά σήμερα, είναι χρέος όλων να αντιληφθούμε τη δομική σχέση φασιστών-κράτους-κεφαλαίου και να αγωνιστούμε σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Το αιώνιο φίδι του φασισμού δεν πεθαίνει ποτέ μόνο του, μα ακόμα πιο πολύ δεν πεθαίνει ποτέ από τον βασικό του υποστηρικτή, το ίδιο το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα, σε δικαστικές αίθουσες και κοινοβουλευτικά έδρανα. Πεθαίνει μονάχα στον δρόμο, τσακίζεται μονάχα από τους αγωνιστές. Εκείνη την υπόσχεση που δώσαμε, στον Παύλο και τον Σαχζάτ κι άλλους τόσους σε όλο τον κόσμο, χιλιάδες άνθρωποι ενωμένοι τον Οκτώβρη του 2021, οφείλουμε να την τηρήσουμε. «Φασίστες κουφάλες, έρχονται κρεμάλες»…
Θένια Π.
Δυσήνιος Ίππος 