Παρ’ όλα αυτά όμως η Γεωργία, μια γυναίκα που προέρχεται από τα σπλάχνα της τάξης των καταπιεσμένων και των κατατρεγμένων αυτού του κόσμου, η Γεωργία που δεν νιώθει πως έχει πια κάτι να χάσει, συνεχίζει με σθένος να καταγγέλει διαρκώς τα όσα έζησε και να επιμένει για την δημοσιοποίησή τους. Κι έτσι μετά την αποκάλυψη σιγά σιγά ενός ολόκληρου κυκλώματος που στοχεύει σε μια ανώμαλη καλοπέραση, πάνω στα κορμιά ναρκωμένων γυναικών, στο οποίο εμπλέκονται κατά βάση μεγαλοεπιχειρηματίες, άνθρωποι της «καλής κοινωνίας», πλουσιόπαιδα, μαφιόζοι της νύχτας και ιδιοκτήτες κυριλέ μαγαζιών εστίασης, τα κυρίαρχα ΜΜΕ ξεκινούν την γνωστή προσπάθεια συγκάλυψης και ξεπλύματος, σε συνεργασία πάντα με το κράτος, την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα άλλωστε αποτελεί το θάψιμο των τοξικολογικών εξετάσεων της κοπέλας, οι οποίες τελικά, μετά από μη βολικές για το κράτος, διαρροές που καλύφθηκαν με μανία, βγήκαν «πεντακάθαρες».
Μα ξέρουμε από καιρό πια, πως ο πραγματικός αυτουργός όλων αυτών των αποτρόπαιων εγκλημάτων, δεν είναι ένας μεγαλοαστός ή ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, δεν είναι ένα αφεντικό ή ένας συγκεκριμένος μπάτσος, μα είναι ένα ολόκληρο σύστημα, πατριαρχικό και καπιταλιστικό, που θρέφει τους βιαστές, τους κακοποιητές και τους δολοφόνους, ένα σύστημα βαθιά ριζωμένο σ’ αυτό τον κόσμο που δολοφονεί καθημερινά γυναίκες, εργάτριες και εργάτες, μετανάστες και μετανάστριες, δολοφονεί εκατοντάδες στα νοσοκομεία, στις ΜΕΘ και στους διαδρόμους. Είναι οι εξουσιαστές αυτού του συστήματος που καθημερινά πνίγουν στα νερά του Αιγαίου τις πρόσφυγες αγκαλιά με τα ανήλικα παιδιά τους. Είναι οι ίδιοι καταπιεστές που αθωώνουν τους γυναικοκτόνους και τους βιαστές, που φτιάχνουν ένα σωρό νομοσχέδια για να δυσχεράνουν ακόμα πιο πολύ την θέση της γυναίκας σε ετούτο τον κόσμο, που χτυπούν και συλλαμβάνουν αγωνίστριες που κάθε μέρα παλεύουν να γκρεμίσουν το σάπιο τους σύστημα. Κι είναι αυτοί που εμφανίζονται στα πάνελ των καναλιών θλιμμένοι, συμπονετικοί και υποστηρικτικοί απέναντι στην γυναίκα θύμα και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, υποσχόμενοι προστασία και θαλπωρή, λέξεις ανύπαρκτες σ’αυτό το σύστημα που υπόσχεται μόνο θάνατο.
Μόνο μας όπλο απέναντι στα γεμάτα αίμα και πόνο χέρια τους, η αλληλεγγύη, η δύναμη πως έχουμε ο ένας τον άλλον. Μόνη μας ελπίδα η κάθε γυναίκα της τάξης μας που χαμογελά ελεύθερη, που γλιτώνει απ’ τα χέρια του κακοποιητή της, που στέκεται πλάι μας, να αγωνιστούμε όλες και όλοι μαζί. Μόνο μας όνειρο ένας κόσμος χωρίς σαλόνια πολυτελών ξενοδοχείων και όλους όσους αυτά καλοδέχονται, χωρίς αφεντικά και μπάτσους, χωρίς πόνο και εξαθλίωση.
Θένια Π.
Δυσήνιος Ίππος 