Πολύμορφο, μαζικό και μαχητικό κίνημα ενάντια στη λεηλασία των Αγράφων και την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και όχι περιορισμός του αγώνα στενά σε ένα πλαίσιο αναμονής θεσμικών αποφάσεων.
Στις 23 Νοεμβρίου η διεύθυνση περιβαλλοντικής αδειοδότησης του ΥΠΕΝ απέρριψε το αίτημα τροποποίησης των περιβαλλοντικών όρων των δύο αιολικών πάρκων της ΕΛΛΑΚΤΩΡ στα Άγραφα. Πρόκειται για δύο πάρκα ισχύος 40MW και 46MW στους Δήμους Αγράφων, Καρδίτσας και Λίμνης Πλαστήρα των εταιρειών «ΠΟΥΝΕΝΤΗΣ ΑΕΕ» και «ΑΝΕΜΟΔΟΜΙΚΗ ΑΕΕ» θυγατρικών της ΕΛΛΑΚΤΩΡ.
Η απόρριψη των 2 αιολικών στη Νιάλα αποτελεί μια σημαντική και θετική εξέλιξη για το κίνημα υπεράσπισης των Αγράφων. Μια εξέλιξη η οποία μπορεί να προκαλεί ένα αίσθημα ικανοποίησης αλλά αν «διαβαστεί» λάθος υπάρχει ο κίνδυνος αντί να λειτουργήσει ως αφορμή συσπείρωσης και κλιμάκωσης για το κίνημα, να βοηθήσει στον εφησυχασμό και στον παροπλισμό του.
Το κυρίαρχο ερώτημα πάνω στην απόρριψη των αδειών είναι «τι οδήγησε σε αυτή την εξέλιξη;». Απέκτησε ξαφνικά το υπουργείο και οι κρατικοί μηχανισμοί περιβαλλοντικές ευαισθησίες; Αφουγκράστηκε τον κόσμο που εδώ και χρόνια αντιστέκεται στη λεηλασία των Αγράφων;
Η απάντηση βρίσκεται στο πολύμορφο κίνημα και στην κοινωνική δυναμική που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια ενάντια στην μετατροπή των Αγράφων σε μια απέραντη βιομηχανική ζώνη από αιολικά εργοστάσια. Γιατί αν τόσα χρόνια δεν είχαν δοθεί όλες αυτές οι μάχες που δόθηκαν είτε σε νομικό επίπεδο με προσφυγές είτε στο δρόμο και στα βουνά, ίσως αυτή τη στιγμή η Νιάλα να είχε ισοπεδωθεί. Δεν απέκτησε ξαφνικά ευαισθησία ο κρατικός μηχανισμός, γιατί την ίδια στιγμή που απορρίπτονται αυτές οι 2 άδειες, εγκρίνονται δεκάδες σε άλλα σημεία των Αγράφων. Την ίδια στιγμή ο Τύμπανος ισοπεδώνεται καθημερινά από τις μπουλντόζες της «πράσινης» ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή υπάρχουν διώξεις για το μπλοκάρισμα της οικονομικής επιτροπής που θα επικύρωνε τη δημοπρασία δασικών τεμαχίων για να περάσει η γραμμή μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος –και- για τα αιολικά που πρόσφατα απορρίφθηκαν.
Θα υπήρχε το περιθώριο να απορριφθούν οι άδειες εάν πριν 2 χρόνια δεν γινόντουσαν οι αντανακλαστικές κινητοποιήσεις μόλις ανέβαιναν οι μπλουντόζες στη Νιάλα; Αν δεν γινόντουσαν οι πορείες και οι μαζικές συγκεντρώσεις στην πόλη και στο βουνό;
Η πραγματικότητα έχει δείξει ότι ο περιορισμός του αγώνα στενά σε ένα πλαίσιο αναμονής «θεσμικών αποφάσεων», παροπλίζει τις κοινωνικές αντιστάσεις και τις απονευρώνει. Η εμπιστοσύνη στους θεσμούς -είτε αυτοί έχουν να κάνουν με τη δικαιοσύνη, είτε με την τοπική αυτοδιοίκηση- οδηγούν τον αγώνα σε ένα μονοπάτι ενσωμάτωσης και διαπραγμάτευσης, το οποίο σύντομα θα βγει αδιέξοδο. Με δηλώσεις νομιμοφροσύνης κανένας αγώνας ποτέ δεν βγήκε νικηφόρος. Με το να περιορίζεις τα μέσα και τις μεθόδους που χρησιμοποιείς για να αγωνιστείς σε ένα ατέρμονο νομικό αγώνα απέναντι στο κράτος και τους επενδυτές καταδικάζεις τα Αγραφιώτικα βουνά στη λεηλασία.
Η απόρριψη των αδειών είναι η αποτύπωση των υπαρχόντων κοινωνικών συσχετισμών. Συσχετισμών που διαμορφώνονται αφενός από τη δυναμική και μαζική κίνηση όσων αγωνίζονται ενάντια στη λεηλασία των Αγράφων και αφετέρου από τη δυνατότητα του κράτους και των επενδυτών να επιβάλλουν τα σχέδιά τους εφόσον δεν βρίσκουν την απαραίτητη συναίνεση. Και το κίνημα με τις πολύμορφες μάχες που έχει δώσει, και παρά τις διώξεις και την καταστολή που έχει υποστεί, έχει καταφέρει να αποσπάσει νίκες.
Η εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις, στη δύναμη της κοινωνικής κινητοποίησης, η από τα κάτω οργάνωση, ο συντονισμός και η πολύμορφη δράση απέναντι στο κράτος και τους επενδυτές είναι η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή. Μια επιλογή που χωράει πολλούς ανθρώπους και αφήνει ανοιχτό το πεδίο να γίνουν ακόμα περισσότεροι στο μέλλον. Να θυμόμαστε ότι ο δρόμος χωράει πολλούς. Τα δημαρχεία, το κοινοβούλιο και οι δικαστικές αίθουσες λίγους.
Η απόρριψη των αδειών να σημάνει την όξυνση του αγώνα για την υπεράσπιση των Αγράφων, την προσπάθεια για το μπλοκάρισμα των εργασιών όπου πραγματοποιούνται, τη μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων. Αξιοποιώντας την απόφαση αυτή να φέρουμε τη μπάλα ξανά στο δικό μας γήπεδο, εκείνο των δρόμων και του αγώνα και όχι στο ναρκοθετημένο πλαίσιο της αναμονής θεσμικών αποφάσεων και της αστικής δικαιοσύνης που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει στην καταστροφή των Αγράφων.
Δυσήνιος Ίππος 