Εξηγήσεις για το καθεστώς τρομοκρατίας και λεηλασίας της κοινωνικής βάσης θα δώσουν το κράτος και τα αφεντικά
Μέσα στο Σεπτέμβρη, αρκετοί αγωνιστές από την Πάτρα κλήθηκαν από την εισαγγελία για την παροχή εξηγήσεων σχετικά με τα γεγονότα που συνέβησαν στη διαδήλωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, τη 19η Γενάρη 2021, μπροστά στο Παράρτημα. Ανάμεσα σε άλλα, είναι ύποπτοι για άσκηση βίας σε αστυνομικούς, σωματικές βλάβες, παράνομη οπλοφορία, παράβαση των μέτρων περί διασποράς του κορωνοϊού κ.α.
Για να σκιαγραφήσουμε το κλίμα της εποχής, το Γενάρη του 2021 βρισκόμαστε στο απόγειο της υγειονομικής κρίσης, δεκάδες άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από τον ιό, την ώρα που οι ΜΕΘ έχουν γεμίσει και οι τεράστιες ελλείψεις σε μέσα προστασίας και υγειονομικό προσωπικό διογκώνουν τις συνέπειες της πανδημίας. Σε αυτή τη συνθήκη, το κράτος αδιαφορεί να λάβει ουσιαστικά μέτρα ενώ εκμεταλλεύεται την κρίσιμη κατάσταση για να περάσει αντικοινωνικά νομοσχέδια, τα οποία για δεκαετίες επιθυμούσε να νομοθετήσει. Το μόνο ζητούμενο για τους κυρίαρχους είναι η διάσωση της οικονομίας και η «επιστροφή στην καπιταλιστική κανονικότητα». Την ίδια στιγμή, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας βιώνει στο πετσί της τα εγκληματικά αποτελέσματα της κρατικής πολιτικής: φτώχεια, ανέχεια, εγκατάλειψη, ενώ για να ενισχυθεί το αφήγημα του κράτους περί «ατομικής ευθύνης» και να λειτουργήσει ως άλλοθι στην πλήρη ανυπαρξία των κρατικών μηχανισμών, στοχοποιείται και ξυλοφορτώνεται η νεολαία ως υπαίτια για τη διασπορά του ιού.
Ειδικά στην περίοδο του δεύτερου λοκντάουν (μετά τις αρχές Νοέμβρη 2020), έγινε εντελώς ξεκάθαρη η πρόθεση του κράτους να χρησιμοποιήσει την πανδημία για να επιβάλει πολιτικές απαγορεύσεις ώστε να υλοποιήσει αναίμακτα τους σχεδιασμούς του. Ενώ εκατομμύρια άνθρωποι της εργατικής τάξης ήταν υποχρεωμένοι να στοιβάζονται κανονικά στις δουλειές τους χωρίς να τους παρέχονται τα απαραίτητα μέσα αυτοπροστασίας και να ποδοπατιούνται στα ΜΜΜ, και ενώ κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν πάρθηκε ποτέ για άνοιγμα των σχολείων και των σχολών με ασφάλεια, στοχοποιήθηκαν παράλληλα οι κινητοποιήσεις και οι αγωνιστικές διεκδικήσεις ως «υγειονομική βόμβα» με αποκορύφωμα το κατασταλτικό όργιο της 17ης Νοέμβρη, της απεργίας της 26ης Νοέμβρη και της 6ης Δεκέμβρη, πρακτική που επεκτάθηκε και στις διαδηλώσεις των φοιτητών ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας πολιτικό κρατούμενο Δ. Κουφοντίνα, στις συγκεντρώσεις ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας κ.α
Χρησιμοποιώντας απροκάλυπτα τη διασπορά του ιού ως πρόσχημα, το κράτος κανονικοποίησε το Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης και επέβαλε πολιτικό λοκντάουν ενάντια στους πολιτικούς, κοινωνικούς και ταξικούς αντιπάλους του. Φόρτωσε με πρόστιμα και ανυπόστατες κατηγορίες αγωνιστές, εκκένωσε χώρους αγώνα και επιτέθηκε σε άλλους με στόχο τη ναρκοθέτηση των αγωνιστικών δομών, τη σταδιακή απενεργοποίηση των αγωνιστών του κινήματος και την διαρκή εμπλοκή σε έναν πόλεμο φθοράς για το κίνημα και τις δομές του. Ειδικά για τον αναρχικό χώρο και τα πιο ριζοσπαστικά κοινωνικά κομμάτια μπορούμε να μιλάμε για καθολική απαγόρευση και επιχείρηση σταδιακού αφανισμού του από το κοινωνικό πεδίο.
Σε αυτή την ασφυκτική συνθήκη, η απεργία πείνας του αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα, εκτός από τα ειδικά επίδικα που αναδείκνυε, φωτίζοντας την εκδικητική μανία του κράτους απέναντι στους αμετανόητους αγωνιστές μέσα από την άρνηση του να ικανοποιήσει μέχρι και ένα αίτημα μεταγωγής του που ήταν δίκαιο σύμφωνα και με τους δικούς του νόμους, κατόρθωσε στη χρονική περίοδο στην οποία εξελίχθηκε να αποτελέσει ένα συμβολικό σημείο αγωνιστικής συσπείρωσης και αντεπίθεσης απέναντι στη γενίκευση της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας. Μέσα από τη μαζική συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων, έσπασαν στην πράξη οι κρατικές απαγορεύσεις, ενώ η σύνδεση με ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια (φοιτητές, καλλιτέχνες, δικηγόροι) κατόρθωσε να απονομιμοποιήσει την παγιωμένη επίδειξη πυγμής και βίας του κράτους απέναντι στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης δίνοντας μια σημαντική και ουσιαστική διέξοδο στη γενικευμένη οργή εναντίον των κρατικών κατασταλτικών πολιτικών για τη διαχείριση της πανδημίας.
Στην πόλη της Πάτρας, από την πρώτη στιγμή της έναρξης του δεύτερου λοκντάουν και εν μέσω εγκληματικών κρατικών επιλογών πάνω στο ζήτημα της πανδημίας που έφτασε στο σημείο να στοιχίζει τη ζωή σε 100 συνανθρώπους μας καθημερινά σε εγχώριο επίπεδο, έγιναν σημαντικές και αποφασιστικές εκδηλώσεις αντίστασης στην επιβολή της κρατικής τρομοκρατίας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας με βασικό πρόταγμα την αλληλεγγύη σε όλους όσοι αγωνίζονται για ζωή, υγεία, στέγαση, σίτιση, ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Στις 19 Γενάρη, και ενώ η οικονομική δραστηριότητα είχε ήδη επανεκκινήσει, η αστυνομία σε μια προκλητική κίνηση επίδειξης δύναμης, επέλεξε να περικυκλώσει το Παράρτημα και να επιτεθεί στη διαδήλωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας, μόλις αυτή κατέβηκε στο δρόμο. Ακολούθησαν συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, ενώ οι σύντροφοι-ισσες οπισθοχώρησαν προς το Παράρτημα, εντός του οποίου έγινε χρήση χημικών από τους ένστολους δολοφόνους. Συνελήφθησαν μια συντρόφισσα και ένας σύντροφος, ενώ το ίδιο απόγευμα, κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της πορείας, ένας ακόμα σύντροφος απήχθη από τα ΜΑΤ και του απαγγέλθηκαν κατηγορίες.
Σήμερα, η κλήση αρκετών ακόμα αγωνιστών από την εισαγγελία δεν είναι τίποτα άλλο από τη συνέχιση της προσπάθειας από μεριάς του κράτους για καθυπόταξη των αντιστάσεων και ποινικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής δράσης, μέσα και από την προσωπική στοχοποίηση αγωνιστών του κινήματος, χωρίς κανένα επιβαρυντικό στοιχείο εις βάρος τους, παρά μόνο ύστερα από υπόδειξη της Κρατικής Ασφάλειας.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζουν πως, αργά ή γρήγορα, τις εξηγήσεις για τους 15 χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας, για την ωμή βία και καταστολή, για τα αντεργατικά νομοσχέδια που καταργούν το 8ώρο και τη συνδικαλιστική δράση, για το κλείσιμο σχολείων και πανεπιστημίων, για την ισοπέδωση του φυσικού κόσμου, για τις πολιτικές εξαθλίωσης και αφαίμαξης της κοινωνικής βάσης, είναι το κράτος, τα αφεντικά και οι μηχανισμοί τους που θα κληθούν να τις δώσουν.
Μέχρι τότε θα είμαστε εδώ για να τους το υπενθυμίζουμε. Ούτε βήμα πίσω απέναντι στην κρατική τρομοκρατία. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»
Δυσήνιος Ίππος 