Το Σάββατο 10 Ιούλη 18χρονη κοπέλα, απέδρασε από το σπίτι που την κρατούσε αιχμάλωτη αστυνομικός, την βίαζε και την εξέδιδε. Η κοπέλα βιαζόταν από τα 11 της από τον πατέρα της και στράφηκε στον μπάτσο για να σωθεί. Μόλις κατάφερε να αποδράσει, η αστυνομία αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα την αντιμετώπισε σαν θύτη και όχι σαν θύμα. Την κρατούσε για 12 ώρες στη Δ/νση Εσωτερικών Υποθέσεων, χωρίς να επιτρέπεται στους συνηγόρους της να τη δουν, χωρίς να αφήνεται ελεύθερη, χωρίς να μεταφέρεται στο νοσοκομείο το οποίο είχε άμεση ανάγκη.
Αντανακλαστικά θελήσαμε να βρεθούμε στο δρόμο στο κέντρο της Πάτρας, να μιλήσουμε για την πατριαρχική βαρβαρότητα, για την πατριαρχική βία της αστυνομίας, η οποία είναι μοιραία σύμφυτη με την καταστολή, την εξουσία και την ανάγκη επιβολής.
Έτσι, το απόγευμα της Δευτέρας βρεθήκαμε στο δρόμο μαζί και με άλλες ομάδες, συλλογικότητες, συνελεύσεις και οργανώσεις: την προλετ accion, το patraspride και την Ανταρσύα και διαδηλώσαμε μαζικά και μαχητικά στην πόλη. Η διαδήλωση πλαισιώθηκε από περίπου 250 άτομα, κινήθηκε στο κέντρο της Πάτρας, κατευθήνθηκε προς το αστυνομικό μέγαρο της Ερμού και στάθηκε μπροστά στις διμοιρίες των ΜΑΤ φωνάζοντας συνθήματα. Η πόλη γέμισε συνθήματα και στένσιλ από συντρόφους και συντρόφισσες.
Τα παραδείγματα έμφυλης βίας εντείνονται, ολοφάνερα πια σήμερα, όσο εντείνεται η κρίση. Τα παραδείγματα εμπλοκής της αστυνομίας σε αυτά ή συγκάλυψης τους από αυτήν είναι άπειρα και πλέον καθημερινά. Από την επιχείρηση συγκάλυψης της άγριας κακοποίησης και δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη και την ύπαρξη ενός ολόκληρου κυκλώματος βιαστών στην Ρόδο με κομμάτι του την ελληνική αστυνομία μέχρι τον πρόσφατο βιασμό της καθαρίστριας στα Πετράλωνα ένα μήνα πριν και τη φανερή απάθεια της να σώσει το θύμα αλλά αντ’ αυτού να φροντίσει να φέρει ΜΑΤ για τον συγκεντρωμένο και αλληλέγγυο -στην κοπέλα- κόσμο κι από την συγκάλυψη της υπόθεσης Λιγνάδη μέχρι την αδιαφορία για την εξαφάνιση της τρανς Δήμητρας από τη Λέσβο.
Το κίνημα ενάντια στην πατριαρχία, τον τελευταίο καιρό, δίνει το στίγμα του ανταποκρινόμενο στην επίθεση που δέχονται οι γυναίκες της τάξης μας. Από τις κινητοποιήσεις για τη συνεπιμέλεια μέχρι την άμεση δράση σε περιστατικά έμφυλης βίας, όπως ο βιασμός της εργάτριας στα Πετράλωνα και η άμεση παρουσία αλληλέγγυου κόσμου στο ΑΤ Ηλιούπολης για τη 18χρονη το Σάββατο που μας πέρασε είναι ένας δρόμος που ανοίγει σιγά-σιγά. Το επόμενο διάστημα και όσο η έμφυλη βία θα προωθείται και θα εντείνεται οφείλουμε, πέραν της άμεσης δράσης, να χτίσουμε και δομές προστασίας και στήριξης των γυναικών. Δεν θα περιμένουμε από την αστυνομία, τους θεσμούς και τη δικαστική αρχή να μας σώσουν γιατί είναι οι εκπρόσωποι ενός συστήματος που γεννά και καλλιεργεί τη βία.
Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
Δυσήνιος Ίππος 