Η διατήρηση της συλλογικής μνήμης είναι χρέος και ανάγκη των αγωνιζόμενων. Χρέος για να μην ξεχαστούν όσοι αγωνίστηκαν, συγκρούστηκαν και έκαναν ένα βήμα παραπέρα στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Ανάγκη γιατί δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από το να εξετάζουμε την ιστορία μας, να την αναλύουμε, να μαθαίνουμε από αυτήν, να αντλούμε από τα σωστά και να διορθώνουμε τα λάθη.
Ειδικά στους αγώνες ενάντια στην πατριαρχία, οι οποίοι διαρκώς επιδιώκεται να αφομοιωθούν και να μετριαστούν από την κυριαρχία και τους θεσμικούς φορείς, είναι επιτακτικό να κρατάμε ζωντανή την αγωνιστική ιστορία της τάξης μας.
Πριν 52 χρόνια, λοιπόν, έγινε η εξέγερση του Stonewall. Η εξέγερση του Stonewall συνίσταται σε μια σειρά εξεγερτικών πρακτικών που έλαβαν χώρα στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης και είχαν ως αφορμή την έφοδο της αστυνομίας στο gaybar “Stonewall Inn” τις πρώτες ώρες της 28ης Ιουνίου 1969.
Η έφοδος της 28ης Ιουνίου δεν αποτελεί εξαίρεση της προϊούσας κατασταλτικής στρατηγικής του αμερικανικού κράτους, αλλά μια συνηθισμένη τακτική, εφαρμογές της οποίας στην Αμερική εντοπίζονται ήδη μερικές δεκαετίες νωρίτερα στο πλαίσιο της ποτοαπαγόρευσης.
Καθώς η αστυνομία μεταφέρει τους συλληφθέντες έξω από το Stonewall Inn προς τις σταθμευμένες κλούβες, εκείνοι αντιστέκονται. Παράλληλα, ένα πλήθος ομοφυλόφιλων συγκεντρωμένο έξω από το bar εκσφενδονίζει μπουκάλια, πέτρες και άλλα αντικείμενα, ενώ αυξάνεται γρήγορα σε αριθμό. Όταν καταφθάνουν ενισχύσεις της αστυνομίας οι συγκρούσεις γενικεύονται. Οι εξεγερμένοι αξιοποιούν τους στενούς δρόμους του Greenwich προκειμένου να στήσουν οδοφράγματα και να αποφύγουν τις συλλήψεις. Οι οδομαχίες διαρκούν ως το πρωί, ενώ την επόμενη νύχτα πραγματοποιούνται εκ νέου συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής που πλέον έχουν πολλαπλασιαστεί. Τις επόμενες ημέρες το Greenwich αστυνομοκρατείται, ωστόσο με αφορμή ένα προσβλητικό προς τους εξεγερμένους ομοφυλόφιλους δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας, εκδηλώνονται και πάλι συγκρούσεις την επόμενη νύχτα της δημοσίευσης. Συνολικά, εκείνες τις ημέρες υπήρξαν δεκάδες τραυματίες (και από τις δύο πλευρές), συλλήψεις, και καταστροφές.
Ο ισχυρισμός ότι το Stonewall υπήρξε η «σπίθα» του κινήματος καλλιεργεί το μύθευμα της γραμμικής εξέλιξης που ολοένα φουντώνει μια «φλόγα». Αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε μέσω πολυάριθμων μεθοδευμένων ή μη δράσεων και συνθηκών που δημιούργησαν συλλογικότητες και μεμονωμένα άτομα. Αυτή η συγχώνευση αποκρύβει περίπλοκες ταξικές, φυλετικές και έμφυλες δυναμικές στην εξέλιξη των κινημάτων.
Οι περιθωριοποιημένοι ομοφυλόφιλοι, όσοι ανήκαν στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα ή δεν ήταν λευκοί και συχνά ταύτιζαν τον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής με έναν συνολικά παραβατικό τρόπο ζωής «της πιάτσας», ήταν αυτοί που ήταν πιο πρόθυμοι να αντιπαρατεθούν με την αστυνομία και ο ρόλος τους ήταν κομβικός τόσο στα γεγονότα του Compton (αντίστοιχα γεγονότα σε καφετέρια το 1966) όσο και σε αυτά του Stonewall.
Οι λευκοί ομοφυλόφιλοι της μεσαίας (τουλάχιστον) τάξης έστρεψαν την ατζέντα του οργανωμένου κινήματος στα ίσα δικαιώματα και την «gay υπερηφάνεια» ως πολιτικά διακυβεύματα. Η «μετριοπάθεια» ήταν στόχος της πρώτης παρέλασης της 4ης Ιουλίου (με τα μη προκλητικά συνθήματα και ενδυμασία), ωστόσο, η μετριοπάθεια ήταν και ο στόχος των επόμενων, από την άποψη ότι περισσότερο προωθούσαν την υπερηφάνεια από την οπτική του λευκού (και δη του όχι οικονομικά ασθενούς) ομοφυλόφιλου που επιδιώκει την ενσωμάτωση στην καπιταλιστική λειτουργία.
Η σημασία να διαβάζουμε για όλες αυτές τις εξεγερτικές στιγμές της τάξης μας έγκειται κυρίως στην διεξαγωγή συμπερασμάτων χρήσιμων για το πώς θα στήσουμε και θα οργανώσουμε τον αγώνα μας. Ιδιαίτερα σήμερα, που στην πλειοψηφία των σύγχρονων pride σε όλον τον κόσμο έχουν αλλοιωθεί πλήρως τα αρχικά χαρακτηριστικά της εξέγερσης του Stonewall. Μέσα στη σημερινή συνθήκη, η μνήμη του Stonewall -καθώς και τα χαρακτηριστικά που έφερε- αποσιωπάται συστηματικά. Η προσπάθεια ενσωμάτωσης των διαφόρων κινημάτων και η αλλοίωση των χαρακτηριστικών τους είναι συνήθης πρακτική της κυριαρχίας για να αφομοιώσει όσους αντιστέκονται.
Οφείλουμε να μετατρέπουμε κάθε «επέτειο» της εξέγερσης του Stonewall σε αγώνα στο εδώ και το τώρα:
- Αγώνα ενάντια στην πατριαρχία που γεννά και αναπαράγει διακρίσεις με βάση το φύλο και τη σεξουαλική προτίμηση.
- Συνολικό αγώνα των από τα κάτω αυτού του κόσμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο γιατί όσο υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, όσο υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι κανένας δεν μπορεί να είναι ελεύθερος.
- Αυτοοργανωμένο και αντιθεσμικό αγώνα κόντρα στην προσπάθεια της κυριαρχίας να αφομοιώσει και να διαστρεβλώσει κάθε νόημα των αγώνων του παρελθόντος.
- Συγκρουσιακό, μαχητικό και ριζοσπαστικό αγώνα. Να επιστρέψουμε το ελάχιστο από την βία που δεχόμαστε κάθε μέρα σε όλα τα πεδία της καθημερινής μας ζωής.
*Δύναμη και αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της φετινής πορείας του pride στην Τουρκία*
Πηγή πληροφοριών: “εισήγηση για την εξέγερση του Stonewall, την εξέλιξη των έμφυλων αγώνων και την επαναστατική προοπτική τους” της αναρχικής ομάδας cumulonimbus (Κέρκυρα, 2017, http://cumulonimbus.squat.gr/…/%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE…/)
Δυσήνιος Ίππος 