Σήμερα, 11 Απριλίου, συμπληρώνονται 90 χρόνια από το θάνατο της Teresa Claramunt, ηγέτιδας του συνδικάτου κλωστοϋφαντουργών της CNT στην Ιβηρική Χερσόνησο, φεμινίστριας μπροστά από την εποχή της και μιας από τις πιο εμβληματικές μορφές του αναρχισμού.
Καταγόμενη από τη Σαμπαντέλ (Καταλονία), σε πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να δουλεύει σε ένα εργοστάσιο κλωστουφαντουργίας στην περιοχή της, και γρήγορα εξελίχθηκε σε ηγετική μορφή του συνδικάτου. Από την πρώτη στιγμή που οργανώνεται στον αναρχικό αγώνα, αρχίζει να διατυπώνει σημαντικές φεμινιστικές προτάσεις, με πρωτοπαριακές θέσεις ακόμα και στους ίδιους τους κόλπους των αναρχικών, κάνοντας λόγο για αντισύλληψη, απελευθερωμένη σεξουαλικότητα και ισότητα των φύλων. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της στην Απεργία των Επτά Εβδομάδων του 1883, στην απεργία των μεταλλουργών και στη γενική απεργία του Φεβρουαρίου 1902, στην Τραγική Εβδομάδα της Βαρκελώνης το 1909 και στη γενική απεργία του 1911, την έκανε διαρκώς στόχο της καταστολής και βρέθηκε στη φυλακή για περισσότερο από το μισό χρόνο της ζωής της. Ως συνδικαλίστρια, ηγήθηκε, του τμήματος διαφόρων επαγγελμάτων των Αναρχολεκτιβιστών Εργαζομένων και της Ένωσης Εργαζομένων της Βαρκελώνης (η οποία συγκέντρωνε σημαντικούς τομείς εργασίας), ενώ βοήθησε επίσης στην προσχώρηση πολλών συνδικάτων στην Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας (CNT) της Σαραγόσα.
Το 1892 ίδρυσε την πρώτη ισπανική φεμινιστική ομάδα -Soternidad Autónoma de Mujeres de Barcelona-, μαζί με τις Ángeles López de Ayala και Amàlia Domingo, μεταξύ άλλων, η οποία πρωτοστάτησε στον αγώνα για μισθολογική ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, αφήνοντας μια σημαντική παρακαταθήκη για τους επόμενους αγώνες.
Πέθανε το 1931, υποφέροντας από μερική παράλυση τα τελευταία χρόνια, λόγω της άγριας καταστολής που υπέστη στις συλλήψεις και τις φυλακίσεις της. Η θαρραλέα και μαχητική πορεία της, καθώς και η τεράστια θεωρητική-πολιτική συνεισφορά της, την τοποθετούν ως μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία του αναρχισμού, ίσως συγκρίσιμη με τις μορφές του του Μπακούνιν, του Μαλατέστα, της Λουίζ Μισέλ ή του Μάχνο, μεταξύ άλλων.
Μετάφραση από τη σελίδα της Αναρχικής Ομοσπονδίας του Ροζάριο (Αργεντινή)
Δυσήνιος Ίππος 