Περιεχόμενα
Ένας χρόνος αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας …2
Επτάμισι χιλιάδες θάνατοι, επιτάξεις και ένα εν εξελίξει κρατικό έγκλημα …3
Η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας σε εργασιακούς χώρους, φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης και ψυχιατρικές κλινικές … 4-5
Tιμή στην Helin Bolek …5
Ο πατριαρχικός κόσμος εκδικείται … 5
Η σύγκρουση δύο κόσμων: Αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση και φοιτητικοί αγώνες …6
Από τα ουρλιαχτά της ΓΑΔΑ στους υπόκωφους βηματισμούς των εθνικών παρελάσεων ..7
Η προπαγάνδα δεν αρκεί. Άρθρο του Diego Abad De Santillan …8
EDITORIAL
Εδώ και ένα χρόνο η ζωή έχει σταματήσει. Με πρόσχημα την πανδημία του κορωνοϊού και την πρωτοφανή υγειονομική κρίση που δημιούργησε, το κράτος επέβαλε πλήρη έλεγχο της κυκλοφορίας. Επιτρέπεται μόνο η έξοδος για δουλειά. Ενίοτε και για κατανάλωση. Στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό μια συμμορία από πολιτικούς απατεώνες, φασίστες, ρουφιάνους, λαμόγια, σαδιστές, εκβιαστές, παιδεραστές και βασανιστές μονοπωλεί τη λήψη των κεντρικών πολιτικών αποφάσεων, εξαγοράζει τα «μέσα ενημέρωσης», φιμώνει τα social media, διώκει και φυλακίζει τους αντιφρονούντες, φάσκει και αντιφάσκει χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν, τη στιγμή που τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο.
Την ίδια περίοδο, η πίεση στο εθνικό σύστημα υγείας και οι δεκάδες νεκροί καθημερινά οδήγησαν σε περισσότερες προσλήψεις αστυνομικών, σε αναβάθμιση των αμυντικών εξοπλισμών, σε έκτακτα κονδύλια ενίσχυσης των ΜΜΕ και σε πληθώρα αντικοινωνικών επιλογών. Το καθεστώς αδιαφορεί για την υγεία του λαού, οχυρώνεται όμως για να αντιμετωπίσει τις επερχόμενες εξεγέρσεις.
Η εγκατάλειψη και η επακόλουθη κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων, η ανύπαρκτη λήψη μέτρων προστασίας σε χώρους δουλειάς και μέσα μεταφοράς, όπου υπήρχε υπερσυσσώρευση ανθρώπων, δημιούργησε πλήθος αντιδράσεων, αρχικά από τους υγειονομικούς, ενώ η ακάθεκτη εφαρμογή της κυβερνητικής ατζέντας που εκφράστηκε με την κατά σειρά ψήφιση διάφορων βάρβαρων νομοσχεδίων, κινητοποίησε σταδιακά αρκετές κοινωνικές ομάδες (καλλιτέχνες, φοιτητές, μαθητές, δικηγόρους κ.α.).
Η επιβολή πολιτικού λοκντάουν ήδη από το 3ήμερο του Πολυτεχνείου όξυνε ακόμα περισσότερο τους όρους της σύγκρουσης από την πλευρά του κράτους και της ακροδεξιάς κυβέρνησης. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως στόχος των απαγορεύσεων δεν είναι η προστασία του κοινωνικού συνόλου, αλλά η αδρανοποίηση του μπροστά στο εν εξελίξει έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος του. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες της κατάστασης, το κοινωνικό και ταξικό κίνημα κατάφερε να ξεπεράσει το αρχικό μούδιασμα και βγήκε στους δρόμους σπάζοντας τις πολιτικές απαγορεύσεις. Η απάντηση ήταν ξύλο, συλλήψεις και πρόστιμα. Όμως ο δρόμος είχε ήδη ανοίξει…
Η πρόσφατη απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, η αντιπαράθεση που δημιούργησε σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο (με ρήξεις ακόμα και στο εσωτερικό του αστικού συστήματος και της Δεξιάς), η επιμονή και το σθένος μερικών δεκάδων αλληλέγγυων στην πρώτη φάση και το ποτάμι των χιλιάδων που την ακολούθησε. οι μαζικές εβδομαδιαίες κινητοποιήσεις των φοιτητών πανελλαδικά ενάντια στο νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη και οι καταλήψεις σε σχολές και πρυτανείες (με εμβληματικό παράδειγμα τις καταλήψεις στο ΑΠΘ), το τσουνάμι αντικατασταλτικών διαδηλώσεων που γεννήθηκαν σε όλη τη χώρα ύστερα από τα πρόσφατα γεγονότα αστυνομικής βίας στη Νέα Σμύρνη απέδειξαν πως η επιβολή του Δόγματος Νόμος και Τάξη θα είναι πιο δύσκολη στην πράξη, απ’ όσο τελικά το φαντάζονταν ο Χρυσοχοϊδης και το σινάφι του.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι ώρα για τυμπανοκρουσίες. Αν μας φόβισε μια φορά η κρίση του κορωνοϊού, δεν έχουμε ιδέα τί μας περιμένει στην αμέσως επόμενη περίοδο της «επιστροφής στην κανονικότητα». Τα νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά νομοσχέδια είναι ήδη εδώ. Καταργούν το 8ωρο, ποινικοποιούν το συνδικαλισμό, βάζουν μπάτσους στα πανεπιστήμια, διαλύουν συνολικά την παιδεία, βάζουν στο γύψο κατακτήσεις, δικαιώματα και ελευθερίες. Η γιγάντωση της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης που θα φανεί ακόμα πιο πολύ το επόμενο διάστημα, θα αναδείξει την πλήρη χρεοκοπία του κρατικού και καπιταλιστικού κόσμου. Το μόνο που έχουν να μας υποσχεθούν είναι κι άλλη φτώχεια, εξαθλίωση, καταστολή και θάνατο. Το μόνο που τους απασχολεί είναι η διαφύλαξη των κερδών και των προνομίων τους. Γι’ αυτό και ουρλιάζουν σαν σκυλιά.
Μας φοβούνται. Θα μας φοβηθούν ακόμα πιο πολύ αν συνειδητοποιήσουμε την κοινή μας μοίρα και οργανωθούμε για να την αλλάξουμε. Από τα σχολεία και τις σχολές, μέχρι τους χώρους εργασίας, τις πλατείες και τις γειτονιές, να χτίσουμε ένα πλατύ και μαζικό κοινωνικό και ταξικό κίνημα της βάσης και της αντεπίθεσης.
Το επόμενο διάστημα να παραμείνουμε στους δρόμους. Εκεί που κρίνεται το δίκιο, εκεί που ακόμα όλα συνεχίζονται…
Λίγα λόγια για τη Ζερμινάλ
Ζερμινάλ είναι ό μήνας της άνοιξης σύμφωνα με το γαλλικό επαναστατικό ημερολόγιο. Άρχιζε στις 21 Μάρτη και τελείωνε στις 19 Απρίλη.
Ζερμέν (Germen) στα λατινικά σημαίνει σπόρος. Αυτόν το σπόρο της ελευθερίας και την ελπίδα για έναν καλύτερο και δίκαιο κόσμο προσπάθησε να περιγράψει και ο Εμίλ Ζολά στο ομώνυμο μυθιστόρημα του στα 1885. Αυτή την ελπίδα κουβαλάμε κι εμείς στις καρδιές μας.
Ένα όνομα είναι απλά ένα όνομα, ωστόσο δεν ξεχνάμε πως την ίδια ονομασία χρησιμοποίησαν συντρόφισσες και σύντροφοι στην πόλη της Πάτρας, δυο δεκαετίες πριν, για να εκφράσουν τις δικές τους πολιτικές θέσεις και ανησυχίες μέσα από ένα αναρχικό περιοδικό. Το ίδιο όνομα για να εκφράσουν τον ίδιο ασίγαστο πόθο της ελευθερίας χρησιμοποίησαν ουκ ολίγες φορές σύντροφοι διεθνώς, μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Από την πρώτη απόπειρα του Ρούντολφ Ρόκερ στα 1900 μέχρι πρόσφατα παραδείγματα αναρχικών επιθεωρήσεων, κολεκτίβων, βιβλιοθηκών, ομάδων και πιθανώς άλλων που αγνοούμε.
Σε αυτό το -πολλές φορές απροσπέλαστο και απροσδιόριστο- ιστορικό συνεχές αναφερόμαστε και τον ίδιο αγώνα υπηρετούμε κι εμείς σήμερα.Τον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό!
Θα τη βρείτε στους δρόμους του αγώνα, σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, καταλήψεις και σε χέρι με χέρι διανομές.
Δυσήνιος Ίππος 