Στη μνήμη του Ρούντολφ Ρόκερ (25 Μαρτίου 1873 – 10 Σεπτεμβρίου 1958)

Ο Αναρχισμός αποτελεί ένα συγκεκριμένο πνευματικό ρεύμα της κοινωνικής σκέψης, του οποίου οι οπαδοί υποστηρίζουν την κατάργηση των οικονομικών μονοπωλίων και όλων των καταπιεστικών, πολιτικών και κοινωνικών θεσμών που επικρατούν μέσα στην κοινωνία. Στη θέση της καπιταλιστικής οικονομικής τάξης, οι Αναρχικοί αντιπαραθέτουν μιά Ελεύθερη Ενωση όλων των παραγωγικών δυνάμεων, βασισμένη πάνω στη συνεργασία των εργαζομένων, πού θα έχει σαν αποκλειστικό σκοπό την ικανοποίηση των απαραίτητων αναγκών κάθε μέλους της κοινωνίας. Στη θέση των σημερινών Εθνικών Κρατών, με τον άψυχο μηχανισμό των πολιτικών και γραφειοκρατικών θεσμών τους, οι Αναρχικοί επιθυμούν μια Ομοσπονδία από ελεύθερες κοινότητες που θα είναι δεμένες, η μία με την άλλη, απ’ τά κοινά οικονομικά και κοινωνικά τους συμφέροντα και θα ρυθμίζουν τις υποθέσεις τους με την κοινή συμφωνία και την ελεύθερη αποδοχή.

Ρούντολφ Ρόκερ, «Αναρχισμός και Αναρχοσυνδικαλισμός»

Ο Ρούντολφ Ρόκερ γεννήθηκε στο Μάιντς της Γερμανίας, στις 25 Μαρτίου 1873, σε μια εργατική, καθολική οικογένεια. Μέχρι να συμπληρώσει το 13^ο έτος της ζωής του και οι δυο γονείς του είχαν πεθάνει, με αποτέλεσμα ο ίδιος να αναγκαστεί να αφήσει το σχολείο. Το διάστημα εκείνο έμαθε το επάγγελμα της βιβλιοδεσίας, το οποίο και άσκησε για τα επόμενα χρόνια.

Από αρκετά νεαρή ηλικία άρχισε να εκδηλώνει ενδιαφέρον για την πολιτική. Μέχρι το 1890 είχε γίνει μέλος του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, μετά από προτροπή του θείου του που ήταν και ο ίδιος στο Κόμμα. Πολύ σύντομα όμως, ο Ρόκερ άρχισε να διαμορφώνει όλο και πιο ριζοσπαστικές απόψεις και έτσι έγινε δραστήριο μέλος της αριστερής πτέρυγας του κόμματος κάτι που σε σύντομο χρονικό διάστημα οδήγησε στη διαγραφή του. Λίγο καιρό πρίν, το 1889, είχε δημιουργηθεί η Β’ Διεθνής, εντός της οποίας λάμβανε χώρα μια μεγάλη διαμάχη μεταξύ της Αναρχικής και της Μαρξιστικής αντίληψης. Το Συνέδριο της Διεθνούς, που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες το 1891, αποτέλεσε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε να έρθει ο Ρόκερ σε επαφή με αυτή τη διαμάχη. Μετά από αυτό, ο ίδιος πλέον θεωρούσε τον εαυτό του Αναρχικό.

Το 1893, ο Ρόκερ εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και έζησε μέχρι το 1895. Τα δυο χρόνια που έζησε στο Παρίσι ήταν ιδιαίτερα καθοριστικά, καθώς τότε ήταν που ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το Εβραϊκό Αναρχικό κίνημα αλλά και με το, πρώιμο τότε, επαναστατικό συνδικαλισμό κίνημα που εξέφραζε σε μεγάλο βαθμό η νεοϊδρυθέισα CGT.Εργάζεται ως βιβλιοδέτης και συνάπτει στενή φιλία με τον εκδότη της αναρχικής εφημερίδας «LaRevolte» Ζαν Γκραβ. Έρχεται σε επαφή με τις Γαλλικές αναρχικές ομάδες και κυρίως με τις ομάδες των αναρχικών Εβραίων της Γαλλίας. Παίρνει μέρος στη διαμάχη, που είχε ξεσπάσει τότε στους χώρους των Γάλλων αναρχικών, μεταξύ των υποστηρικτών της “προπαγάνδας με την πράξη» και των υποστηρικτών του επαναστατικού συνδικαλισμού και είναι τότε που για πρώτη φορά ασπάζεται τις Βασικές αρχές του αναρχοσυνδικαλισμού. Σύντομα όμως αναγκάζεται να φύγει από τη Γαλλία προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη, καθώς η Γαλλική αστυνομία είχε εξαπολύσει ένα ανθρωποκυνηγητό εναντίον των αναρχικών.

Το 1895 έφυγε από τη Γαλλία με σκοπό να μεταβεί στην Αγγλία και να αναζητήσει τρόπο να επιστρέψει στη Γερμανία. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν κατέστη εφικτό με αποτέλεσμα να εγκατασταθεί μόνιμα στο Λονδίνο. Την πρώτη περίοδο της παραμονής του στο Λονδίνο εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος και ήρθε σε επαφή με κάποιες εμβληματικές μορφές του επαναστατικού – αναρχικού κινήματος όπως ο Μαλατέστα, η Λουίζ Μισέλ και ο Κροπότκιν. Την εποχή εκείνη, ο Ανατολικός Τομέας του Λονδίνου είχε κατακλυστεί από εβραίους μετανάστες, οι οποίοι αποτελούσαν και την πλειοψηφία της εργατικής τάξης της περιοχής. Τότε ξεκινάει και μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους στην ζωή του Ρόκερ. Βλέποντας τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, την φτώχεια και την πείνα που βίωναν οι άνθρωποι, αποφάσισε να έρθει σε άμεση επαφή με το εβραϊκό αναρχικό κίνημα. Για τον σκοπό αυτόν, έγινε μέλος του αναρχικού κύκλου «Arbeter Fraint» {Φίλος του Εργάτη} και της ομώνυμης εφημερίδας, για τον οποίο είχε πάρει πληροφορίες κατά τα χρόνια της παραμονής του στο Παρίσι. Σύντομα, άρχισε να συμμετέχει ενεργά στο εργατικό – αναρχικό κίνημα της περιοχής και να αποτελεί έναν από τους βασικούς του ρήτορες. Την περίοδο αυτή, γνώρισε και την Milly Witkop, η οποία ήταν επίσης μέλος του παραπάνω κύκλου και έμελλε να αποτελέσει την σύντροφο του μέχρι τον θάνατό τους και να κάνουν μαζί ένα παιδί.

Το 1897, ο Ρόκερ χάνει τη δουλειά του και πείθεται, μέσω ενός φίλου του, να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη μαζί με την Milly. Ωστόσο, προκειμένου να γίνουν δεκτοί στη χώρα θα έπρεπε να επισημοποιήσουν τη σχέση τους και να παντρευτούν, κάτι που και οι δυο αρνήθηκαν, με αποτέλεσμα να επιστρέψουν στην Αγγλία.

Το 1898 εγκαθίστανται στο Λίβερπουλ και ο Ρόκερ αναλαμβάνει τη διεύθυνση της εφημερίδας «Dos Fraye Vort» (Ελεύθερος Κόσμος), μιας καινούργιας εφημερίδας που ήταν γραμμένη στη γλώσσα Γίντις (Γερμανοεβραϊκά). Στα τέλη του ίδιου χρόνου, του γίνεται πρόταση να αναλάβει τη διεύθυνση της εφημερίδας «Αrbeter Fraint», την οποία και αποδέχεται. Επιστρέφει στο Λονδίνο και ξεκινάει αμέσως να δραστηριοποιείται ενεργά. Το «Arbeter Fraint», αντιμετώπισε πολλές οικονομικές δυσκολίες τα επόμενα χρόνα, παρόλα αυτά συνέχισε να εκδίδεται (με διακοπές) μέχρι και το 1915. Την επόμενη χρονιά (1899), ο Ρόκερ γνωρίζει την EmmaGoldman, η οποία επισκέφτηκε το Λονδίνο και έδωσε διαλέξεις. Παράλληλα, το 1890 ο Ρόκερ άρχισε να εκδίδει το αναρχικό περιοδικό «Germinal», το οποίο είχε έναν πιο θεωρητικό χαρακτήρα και ασχολούνταν με τη σύνδεση του αναρχισμού με τα πεδία της φιλοσοφίας και της λογοτεχνίας. Στις στήλες του «Germinal», ο Ρόκερ προσπάθησε επίσης να παρουσιάσει τις ιδέες του Κροπότκιν σχετικά με τον Αναρχισμό. Το συγκεκριμένο έντυπο συνέχισε να εκδίδεται (με μια διακοπή δυο ετών) μέχρι το 1908.

Πέρα όμως από την εκδοτική και θεωρητική του δραστηριότητα, ο Ρόκερ αναπτύσσει και μια πολύ έντονη δράση στο συνδικαλιστικό πεδίο. Την περίοδο αυτή, ο Ρόκερ είναι πλέον ηγετικό μέλος του αναρχικού – εβραϊκού κινήματος του Λονδίνου. Συμμετέχει ενεργά στους εργατικούς αγώνες της εποχής και καταφέρνει να δημιουργήσει, μαζί με άλλους, τα πρώτα Εβραϊκά εργατικά συνδικάτα της Αγγλίας, τα οποία τα επόμενα χρόνια έδωσαν σκληρούς αγώνες. Το 1902, οι Εβραϊκές αναρχικές ομάδες του Λονδίνου ανέθεσαν στον Ρόκερ την προετοιμασία ενός αναρχικού συνεδρίου, που διεξήχθη επιτυχώς στις 25 και 26 Δεκεμβρίου του 1902 και κατέληξε στην ίδρυση της Ομοσπονδίας των Εβραϊκών Αναρχικών Ομάδων της Μεγάλης Βρεταννίας και του Παρισιού. Εκτός από την ενεργό συμμετοχή στο Εβραϊκό αναρχικό κίνημα, αγωνίσθηκε και εναντίον των αντί – εβραϊκών πογκρόμς. Στη μεγάλη διαδήλωση που έγινε το 1903 εναντίον ενός αντί εβραϊκού πογκρόμ και κατά την οποία 25.000 άτομα είχαν συγκεντρωθεί στο Hyde Parkτου Λονδίνου, ο Ρόκερ είναι ένας από τους βασικούς ομιλητές. Το 1906 παίρνει μέρος στην απεργία των εργατών ιματισμού του Λονδίνου και είναι μέλος της απεργιακής επιτροπής. Το 1907, συμμετέχει στο Διεθνές Αναρχικό Συνέδριο που έλαβε χώρα στο Άμστερνταμ και αναλαμβάνει χρέη γραμματέα της Διεθνούς μαζί με τον Ερρίκο Μαλατέστα και τον Ρώσο αναρχικό Alexander Schapiro, μια θέση που κράτησε μέχρι το 1911. Το 1909, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στη Γαλλία, ο Ρόκερ καταδικάζει με δριμύτητα την εκτέλεση του Αναρχικού Παιδαγωγού Φρανσίσκο Φερρέρ από το Ισπανικό Κράτος, κάτι που οδηγεί στην απέλαση του πίσω στην Αγγλία. Το 1912, ξεσπάει ξανά μια δυναμική απεργία των εργατών ιματισμού του Λονδίνου. Ο Ρόκερ είναι και πάλι μέλος της απεργιακής επιτροπής και απευθύνει κάλεσμα για την ανάγκη γενικής απεργίας. Παράλληλα, μετατρέπει την «Αrbeter Fraint» σε καθημερινή εφημερίδα, προκειμένου να προπαγανδίζει τα αιτήματα και την πορεία της απεργίας.Η απεργία αυτή, και η συμβολή του Ρόκερ, είχε τεράστια σημασία, γιατί οδήγησε στην κατάργηση του λεγόμενου «sweatingsystem». Το «sweatingsystem» ήταν ένα εργασιακό σύστημα σκληρής εκμετάλλευσης των Εβραίων εργατών από τους Άγγλους καπιταλιστές. Χαρακτηριζόταν από βαρειά, σκληρή και πολύωρη εργασία έναντι πάρα πολύ μικρής αμοιβής. Μέχρι τη μεγάλη απεργία του 1912, ήταν νόμιμο και υπήρχανεργοστάσια που λειτουργούσαν αποκλειστικά με αυτό το σύστημα και ονομάζονταν «sweat shops». Το 1912, όμως, η μεγάλη απεργία των Άγγλων και των Εβραίων εργατών ιματισμού οδήγησε στην κατάργηση αυτού του συστήματος εργασίας

Το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1914, βρίσκει τον Ρόκερ να συντάσσεται με την Διεθνιστική, αντιπολεμική γραμμή και να ασκεί κριτική σε όσους παίρνουν το μέρος της μίας ή της άλλης πλευράς. Για τη στάση του αυτή συλλαμβάνεται τον Δεκέμβρη του 1914 και παραμένει υπό περιορισμό σε στρατόπεδο αιχμαλώτων μέχρι το 1918. Παράλληλα, το Εβραϊκό Αναρχικό κίνημα του Λονδίνου υφίσταται μεγάλη καταστολή και απενεργοποιείται.

Το 1918, μετά την ανακωχή, ο Ρόκερ απελαύνεται στην Ολλανδία και τον Νοέμβριο του ίδιου έτους εγκαθίσταται στη Γερμανία. Εκεί, αρχίζει άμεσα να συμμετέχει στις προσπάθειες για αναγέννηση της συνδικαλιστικής οργάνωσης FVdG (Ελεύθερο ενοποιημένο Συνδικάτο των Γερμανών Εργαζομένων) και αντιτίθεται στην επιρροή που ασκούν σε αυτήν οι Μαρξιστές. Τελικά, από την FVdGθα προκύψει η FAUD (Ελεύθερη Ένωση των Γερμανών Εργαζομένων), το 1919, η οποία θα υιοθετήσει ένα πρόγραμμα γραμμένο από τον ίδιο τον Ρόκερ. Το πρόγραμμα, που βασίζεται στις αρχές του αναρχισμού, απορρίπτει την κοινοβουλευτική δράση, τον εθνικισμό και τη δικτατορία του προλεταριάτου και προκρίνει την άμεση δράση, τη φεντεραλιστική – αποκεντρωμένη δράση στο οικονομικό πεδίο και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Το 1920, ο Ρόκερ φυλακίζεται για ένα μικρό χρονικό διάστημα εξαιτίας της δράσης του αλλά γρήγορα βγαίνει από τη φυλακή. Την περίοδο αυτή συμμετέχει ενεργά στη FAUDκαι αποτελεί έναν από τους κύριους εκφραστές της μέσα από τις γραμμές της εφημερίδας της οργάνωσης, της «Der Syndikalist». Παράλληλα, δημιουργεί έναν μικρό εκδοτικό οίκο και μεταφράζει πολλά κείμενα του Κροπόκτιν, μια δουλειά που είχε ξεκινήσει μαζί με τον αναρχικό Γκουστάβ Λαντάουερ, ο οποίος είχε δολοφονηθεί λίγο καιρό νωρίτερα εξαιτίας της συμμετοχής του στην Επανάσταση που είχε λάβει χώρα το προηγούμενο διάστημα.

Το 1920 πραγματοποιείται στη Γερμανία ένα Διεθνές Συνδικαλιστικό Συνέδριο, το οποίο δυο χρόνια αρχότερα θα οδηγούσε στη δημιουργία της IWA-AIT (Διεθνής Ένωση Εργαζομένων), ως αντίβαρο στηνυποταγή του διεθνούς εργατικού κινήματος στα κελεύσματα των Μπολσεβίκων. Ο Ρόκερ μαζί με άλλους δυο πολύ σημαντικούς αναρχικούς της εποχής, τον Augustin Souchy και τον Alexander Schapiro θα αναλάβουν χρέη γραμματέων της οργάνωσης. Στον Ρόκερ ανατίθεται επίσης να καταγράψει τις θέσεις και το καταστατικό της οργάνωσης. Την ίδια περίοδο, ο Ρόκερ γράφει άρθρα μέσω των οποίων αντιτίθεται στην κατεύθυνση που έχει πάρει η Ρωσική Επανάσταση και τάσσεται στο πλευρό των ναυτών της Κροστάνδης και της Μαχνοβτσίνα.Το σύνθημα των αναρχικών -έγραφε- πρέπει να είναι: «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ, Καμία εξουσία πάνω απο αυτά».

Το επόμενο διάστημα ο Ρόκερ αναπτύσσει μια ιδιαίτερα έντονη δράση στους κόλπους του αναρχικού κινήματος, τόσο στη Γερμανία όσο και σε Διεθνές επίπεδο. Ταξιδεύει σε όλη τη Γερμανία αλλά και στο εξωτερικό για να δώσει διαλέξεις και να συμμετάσχει σε συνέδρια ενώ ταυτόχρονα συναντάει και παρέχει βοήθεια σε πολλούς αναρχικούς εξόριστους που περνάνε από τη Γερμανία. Το 1924 συναντιέται με τον Νέστορ Μάχνο, ενώ αργότερα το 1928, θα συναντηθεί και θα προσφέρει στέγη και κάλυψη στους ισπανούς αναρχικούς Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι και Φρανθίσκο Ασκάσο, οι οποίοι διώκονταν από τις αρχές διάφορων χωρών. Το 1925, θα ξεκινήσει να γράφει το μνημειώδες έργο του «Εθνικισμός και Πολιτισμός» το οποίο θα ολοκληρωθεί αρκετά χρόνια αργότερα, ενώ ταυτόχρονα έχει τακτική επικοινωνία με τον MaxNettlau, τον οποίο και βοηθάει για τη συγγραφή του σημαντικού έργου του «Η ιστορία της Αναρχίας».

To 1931, μετά από κάλεσμα της Εθνικής Επιτροπής της CNT,ο Ρόκερ επισκέπτεται την Ισπανία ως αντιπρόσωπος της AIT στο συνέδριο της οργάνωσης. Εκεί συναντιέται για άλλη μια φορά με τον Ντουρούτι και έρχεται σε άμεση επαφή με το τεράστιο αναρχικό κίνημα που είχε αναπτυχθεί στη χώρα εκείνη την περίοδο.

Όλο αυτό το διάστημα, ο Ρόκερ γράφει συνεχώς άρθρα για τους κινδύνους που ελλοχεύει ο εθνικισμός και η άνοδος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στη Γερμανία. Τελικά, το 1933, το Ναζιστικό Κόμμα παίρνει την εξουσία στη χώρα. Ο Ρόκερ και η σύντροφός του αποφασίζουν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να φύγουν από τη χώρα. Καταφέρνουν να περάσουν στην Ελβετία. Τον Μάρτιο πηγαίνει στη Ζυρίχη όπου έρχεται για άλλη μια φορά σε επαφή με την EmmaGoldman και τον Απρίλη συμμετέχει στο συνέδριο της AIT που έλαβε χώρα στο Άμστερνταμ. Τον Μάϊο, επιστρέφει μετά από χρόνια στο Λονδίνο και τυγχάνει μιας ιδιαίτερα θερμής υποδοχής από τους παλιούς του συντρόφους αλλά και ευρύτερα από το εργατικό κίνημα του Ανατολικού Λονδίνου. Τον Ιούνιου επισκέπτεται το Παρίσι για να συμμετάσχει σεένα έκτακτο συνέδριο της Διεθνούς και στις 27 Αυγούστου φεύγει από την Ευρώπη με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί, μαζί με τη σύντροφό του, εγκαθίστανται στη Νέα Υόρκη και επανασυνδέονται με τον γιό τους που έμενε εκεί τα τελευταία χρόνια. Με την εγκατάστασή του στις Η.Π.Α, ξεκινάει αμέσως να περιοδεύει και να δίνει διαλέξεις για τον αναρχισμό, τον συνδικαλισμό, τον φασισμό και μια σειρά άλλων θεμάτων. Ταυτόχρονα, στη Νέα Υόρκη συναντάει κάποιους από τους συντρόφους του από τα χρόνια της παραμονής του στο Λονδίνο και αρχίζουν να εκδίδουν την αναρχική εφημερίδα «Freie Arbeiter Stimme». Μέσα σε όλα αυτά, το 1934, συλλαμβάνεται και δολοφονείται άγρια στα χέρια της Γκεστάπο ο, πολύ στενός φίλος του Ρόκερ, ποιητής Erich Mühsams, κάτι το οποίο στοιχίζει πολύ στον ίδιο.

Με το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου τον Ιούλιο του 1936, ο Ρόκερ διακατέχεται από μεγάλο ενθουσιασμό και ελπίδα. Αναλαμβάνει δραση και προσπαθεί, όσο μπορεί από τη Νέα Υόρκη, να υποστηρίξει την επανάσταση. Δημοσιεύει άρθρα και εκδίδει την εφημερίδα «The Spanish Revolution», προκειμένου να ενημερώσει τον κόσμο για την κατάσταση στην Ισπανία και να αντικρούσει τα ψέμματα που ακούγονταν. Το επόμενο διάστημα έγραψε μια σειρά βιβλίων σχετικά με την Ισπανική Επανάσταση. Το 1937 εκδίδεται το βιβλίο του «Εθνικισμός και Πολιτισμός» ενώ την επόμενη χρονιά δημοσιεύεται το πολύ σημαντικό βιβλίο «Αναρχισμός και Αναρχοσυνδικαλισμός».

Η έλευση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1939, βρήκε τον Ρόκερ στις Η.Π.Α. να έχει μόλις χειρουργηθεί και να μην είναι σε θέση να περιοδεύει για να δίνει διαλέξεις και να προωθεί το έργο του. Την ίδια χρονιά,δημιουργείται μια ομάδα η οποία είχε ως στόχο την μετάφραση και την προώθηση του έργου του, που λεγόταν «Rocker Publications Committee».Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ίδιοςυποστήριξε τις Συμμαχικές Δυνάμεις καθώς θεωρούσε ότι η επικράτηση των φασιστικών δυνάμεων θα ήταν καταστροφική. Θεωρούσε τον ολοκληρωτισμό, τον ναζίσμό -φασισμό και την εξαπόλυση του πολέμου από τον Χίτλερ εναντίον της Ευρώπης ως ιστορικούς παράγοντες που έθεταν υπό απειλή τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές κατακτήσεις των λαών και τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό. Παρόλο που κατά τη διάρκεια του πολέμου πέθαναν πολλοί από τους συντρόφους με τους οποίους είχε επαφή, όπως η EmmaGoldman και ο MaxNettlau, ο Ρόκερ συνέχισε να αλληλογραφεί με αναρχικούς τόσο στις Η.Π.Α όσο και αλλού και να αρθρογραφεί σε ελευθεριακά έντυπα.

Μετά το τέλος του πολέμου, ο Ρόκερ συνέχισε να γράφει και ασχολήθηκε αρκετά με την κατάσταση που επικρατούσε στη Γερμανία μετά την πτώση του Ναζισμού αλλά και με την κατάσταση του επαναστατικού κινήματος. Τα κείμενα που έγραψε για αυτά τα ζητήματα ήταν τα πρώτα αναρχικά κείμενα που διακινήθηκαν στη Γερμανία μετά τη λήξη του πολέμου. Το 1947 δημιουργήθηκε στη Γερμανία η Ομοσπονδία Ελευθεριακών Σοσιαλιστών και μέχρι το 1953 ο Ρόκερ έγραφε συχνά άρθρα στην εφημερίδα της Ομοσπονδίας που λεγόταν «Die Freie Gesellschaft». Το 1949, εξέδωσε μια σειρά αναλύσεων που είχαν ως θέμα την ιστορία των αναρχικών – ελευθεριακών ιδεών στις Η.Π.Α. και τα επόμενα χρόνια συνέχισε να γράφει και να προωθεί τις αναρχικές πρακτικές, ενώ ταυτόχρονα άσκησε δριμεία κριτική στο καθεστώς που επικρατούσε στη Σοβιετική Ένωση.Τα χρόνια αυτά, πολλά από τα βιβλία του άρχισαν να μεταφράζονται και να εκδίδονται σε διάφορες χώρες.

Ο Ρούντολφ Ρόκερ πέθανε, σε ηλικία 85 ετών, στις 10 Σεπτέμβρη 1958 στο Mohegan Colony της Νέας Υόρκης. Στην είδηση του θανάτου του άνθρωποι από όλο τον κόσμο, καθώς και αναρχικές και εργατικές εφημερίδες και οργανώσεις έσπευσαν να αποτίσουν φόρο τιμής στον σπουδαίο αυτό αναρχικό – συνδικαλιστή επαναστάτη. Ο Ρούντολφ Ρόκερ, ως κομμάτι των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου στάθηκε στο πλευρό τους, οργανώθηκε και αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για την αποτίναξη του καταπιεστικού ζυγού και τον ελευθεριακό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Η αναρχική εφημερίδα της Αργεντινής «LaProtesta» έγραψε το παρακάτω στις 15 Σεπτεμβρίου 1958 σχετικά με τον θάνατο του Ρούντολφ Ρόκερ :

«Με την αναχώρηση του παλιού και πολυαγαπημένου δασκάλου κλείνει ο κύκλος μιάς σπουδαίας αλυσίδας από αναρχικούς θεωρητικούς και αγωνιστές, ενός υπέροχου συνδυασμού πνεύματος, δράσης και χαρακτήρα, που εμψύχωσε και κατεύθυνε το μεγάλο αντιεξουσιαστικό κίνημα από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα».

Έργα του Ρούντολφ Ρόκερ που έχουν δημοσιευτεί στα ελληνικά :