Ξέρω πως δεν θα δω αστέρια αύριο.
Ξέρω πως ίσως ξεχάσω την όψη τους μέχρι να φτάσει η ώρα να τα δω.
Ίσως ξεχάσεις κι εσύ.
Πρέπει πρώτα να σκορπίσουν τα σύννεφα.
Μην σε ξεγελούν τα φώτα της πόλης που αντανακλούν στο σκούρο γκρι πέπλο.
Μην σε μπερδέψουν
Η ψεύτικη λάμψη δεν φωτίζει στ’ αλήθεια τον ορίζοντα.
Ξέρω πως στα όνειρα σου μπορεί και να μην βλέπεις ζωηρά χρώματα ή ξέγνοιαστες αγκαλιές.
Μα αν όπως εγώ,
βλέπεις φυλακές και βασανισμένους, ή γεμάτες αγωνία καταδιώξεις,
θα μαζέψω όση δύναμη μου απομένει και θα τρυπώσω πίσω από τα σφαλιστα σου μάτια.
Θα τρυπώσω στους εφιάλτες σου, να χαϊδέψω τους χτυπημένους, να γκρεμισω τα κελιά και να σου πιάσω το χέρι, να τρέξουμε μαζί.
Ίσως πορευτουμε μόνοι για καιρό,
ίσως λίγο παραπάνω ματώσουμε.
Μα σε παρακαλώ μην πεις ποτέ πως σταματάς.
Ακόμα και στο μαύρο σκοτάδι,
θα βρω τον τρόπο να σου βρω ένα ψηγμα φωτός.
Θα τριψω πέτρες,
θα κάνω τα μάτια μου να λαμπηριζουν με τέτοια ένταση που θα δεις λίγο χρώμα.
Το υπόσχομαι.
Μείνε δίπλα μου,
να σταθούμε μαζί στο σκοτάδι.
Θένια Π.
Δυσήνιος Ίππος 