Ο ποιητής, αναρχικός κι επαναστάτης Αντώνης Στασινόπουλος (1957- 2015), γεννήθηκε και πέθανε στην Πάτρα, επιδιώκοντας με την κοινωνική και ποιητική του ζωή την υπέρβαση κάθε προσωπείου. Μοναχικός, παρά τη σχέση ζωής με τη σύντροφό του και τους ακλόνητους φίλους που στάθηκαν στο πλευρό του, απλός μα ασυμβίβαστος, εξέφρασε με την ποίησή του τον μόχθο του ανθρώπου απέναντι στο Tέρας του κράτους που ο ίδιος δημιούργησε. Η ιδανική πόλη είναι γιʼ αυτόν μια πόλη «αγέννητη» με «σάλπιγγες να ηχούν το τέλος του πολέμου». Μια τέτοια πόλη, όμως, δεν υφίσταται στο παρόν, αφού ο πλανήτης τυλίγεται με ένα «γκρι φόντο». Παρά τις πληγές και τη μοχθηρία του κόσμου που σήκωσε στις πλάτες του, ο ποιητής δεν είναι απαισιόδοξος. Αγκαλιάζει το σύμπαν γύρω του «φτιάχνοντας κύκλους» ζωής κι ευελπιστώντας για το «σπόρο» που θα μείνει πίσω για τις επόμενες γενεές. Αγκαλιάζοντας τα «παιδιά-ποιητές» του μέλλοντος και τους κατατρεγμένους, η ποίηση του Αντώνη Στασινόπουλου κυοφορεί το βρέφος μιας ουτοπικής αλλαγής. Το επίμετρο έγινε από τη Χρύσα Παπαδημητρίου
Ανήσυχος
Περιπατητής σε δρόμους αχάρακτους
σύντροφοι τα ξωτικά της φαντασίας.
Ξέρω θα μου πείτε
τα πλουμιστά εμπορεύματά σας
φαντάζουν διαλεχτά.
Όμως στις παράγκες του κόσμου ξεθωριάζουν.
Δεν τα χρειάζομαι.
Αφήστε με ήσυχο ν’ ανησυχώ.Δίνη
Τούτες τις ώρες
μοναξιά διάχυτη.
Η συνέχεια του προηγούμενου αιώνα
με μαζικά εγκλήματα.
Φτάνει πια.
Πόσος πόνος σε δυο αράδες;
Θέλω να σου πω
η δίνη με παρασέρνει.
Αίμα αθώων.Οργή
Ουρλιάζω στις φωτιές
μαζί με τα καιόμενα δέντρα και τους ανθρώπους.
Ουρλιάζω στις πυρπολημένες βουνοπλαγιές
μαζί με τα πουλιά και όλα τα ζώα των δασών.
Ουρλιάζω για τη διατίμηση της ανάσας μας.
Ουρλιάζω για όσα αφανίστηκαν
και θέλουν αιώνες να ξαναγίνουν.
Προδότες της ζωής
τα ουρλιαχτά μας εφιάλτες σας.Σύλληψη
Σε κρυστάλλινους δρόμους το είδωλό μου.
Κάμερες παντού στην πόλη
αόρατα βλέμματα.
Ελεύθερο το φιλί μας
συλλαμβάνεται σε οθόνες.
Κατοχή
η ψυχή μας παραφράζεται.Ψωμί
Τα πουλιά πέταξαν μακριά
χάθηκαν στον ορίζοντα.
Λιγόστεψε το ψωμί.Εξουσία των λίγων.
Ψίχουλα
μερικά σπουργίτια τσιμπολογούν
στους καρπούς της σιωπής.Κυριαρχία
Τικ τακ το εκκρεμές του Γκουαντανάμο.
Τικ τακ ο μετρονόμος της εξουσίας.
Τικ τακ η συμφωνική των κυβερνήσεων.
Κλεψύδρα απύθμενη.
Τικ τακ οι καρδιές των αιχμαλώτων.
*Από τη συλλογή “Μαζί”, Εκδόσεις Οδός Πανός, 2009. Φώτο: Θάνος Τσάκαλος
Εξέδωσε τις συλλογές:
Εκπέμπουμε Αναρίθμητους Σκλάβους ανά Δευτερόλεπτο, ανεξάρτητη έκδοση, Πάτρα, 1983.
Των Ονείρων τα Χρώματα, εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος, Αθήνα, 2004.
Σπορά, Εκδόσεις Γιάννη Πικραμένου, Πάτρα, Α΄ έκδοση Μάρτιος 2007, Β΄ έκδοση Οκτώβριος 2007.
Μαζί, εκδόσεις Πανός, Αθήνα, 2009.
Φεγγάρι Ολόγιομο, εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος, Αθήνα, 2010.
Το Βρέφος, εκδόσεις Opportuna, 2014.
Δυσήνιος Ίππος 