Την Τρίτη 23 Ιούνη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που ζουν στα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια της Πάτρας, απέναντι από το νέο λιμάνι.
Το λιμάνι της Πάτρας, ως πύλη εξόδου προς τον “καπιταλιστικό παράδεισο” της Δύσης, αποτελεί εδώ και δεκαετίες διαρκές σημείο αναφοράς και συγκέντρωσης για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.
Τον τελευταίο καιρό μερικές εκατοντάδες άνθρωποι προσπαθούν με όσα μέσα διαθέτουν και με τη στήριξη αρκετών αλληλέγγυων να οργανώσουν την καθημερινότητα τους στην περιοχή αυτή και παράλληλα να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να περάσουν σε κάποιο καράβι που κατευθύνεται προς την Ιταλία και τη Δυτική Ευρώπη.
H άγρια καταστολή, τα καθημερινά κυνηγητά, οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια, οι ταπεινώσεις και οι εξευτελισμοί, οι επιχειρήσεις “σκούπα”, εκτεταμένες ή μη, είναι η πραγματικότητα των μεταναστών και των προσφύγων που ζουν εκεί. Ένας συνδυασμός κατασταλτικών σωμάτων αποτελούμενος από μπάτσους, ασφαλίτες, λιμενικούς και ιδιωτικούς σεκιουριτάδες του Ο.Λ.ΠΑ. (ΙCTS security), βρίσκεται απέναντι τους επιχειρώντας να τους απωθήσει χρησιμοποιώντας δολοφονικά κατασταλτικά μέσα. Καθημερινά είναι τα παραδείγματα χτυπημάτων στο κεφάλι και των σπασιμάτων σε χέρια-πόδια.
Πετάξαμε τρικάκια στη γύρω περιοχή και γράψαμε συνθήματα στη μάντρα του λιμανιού από την οποία καθημερινά περνούν δεκάδες άνθρωποι αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Ήταν μια ελάχιστη χειρονομία αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, ανάμεσα σε άλλες, και μια προειδοποίηση απέναντι στους κάθε λογής θρασύδειλους τραμπούκους των “σωμάτων ασφαλείας” που τρομοκρατούν, χτυπούν και βασανίζουν κατατρεγμένους ανθρώπους…
Η παρέμβαση μας έμεινε στη μέση καθώς λίγη ώρα μετά κάθε λογής μπάτσοι μας περικύκλωσαν και μας προσήγαγαν στην Ασφάλεια για εξακρίβωση στοιχείων. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες μετά από περίπου 1 ώρα αφέθηκαν ελεύθεροι.
Ζούμε εν μέσω μιας ανυπολόγιστης ανθρωπιστικής καταστροφής και πρωτόγνωρης κοινωνικής κρίσης, όπου με τραγικό τρόπο αναδεικνύονται οι γιγαντιαίες αντιφάσεις της πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας και εντέλει η εγκληματική και δολοφονική φύση του κρατικού – καπιταλιστικού συστήματος για την πλειοψηφία της κοινωνίας και ειδικά για τα πιο ευάλωτα και φτωχά κομμάτια της.
Μπροστά στην επέλαση της πανδημίας και της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας που εντείνεται το τελευταίο διάστημα, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες βιώνουν ένα αδιανόητο καθεστώς εξαίρεσης, όντας απροστάτευτοι και σε απάνθρωπες συνθήκες εξαθλίωσης παντού, από την Ριτσώνα, τη Μόρια και τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στοιβάζονται από το κράτος, από το κέντρο της Αθήνας όπου βρίσκονται εγκαταλελειμμένοι ύστερα από τις εξώσεις από τα σπίτια που διέμεναν και από τις εκκενώσεις των προσφυγικών καταλήψεων, μέχρι τη Μανωλάδα και τα παλιά εργοστάσια της Πάτρας.
Ως αναρχικοί, στεκόμαστε ενάντια στην παρανομοποίηση των ανθρώπων από το κράτος και στην απαγόρευση της ελεύθερης μετακίνησής τους. Δεν αναγνωρίζουμε σε κανένα κράτος το δικαίωμα επιβολής κάθε είδους διαχωριστικών ορίων και επίπλαστων διαχωρισμών μεταξύ των ανθρώπων στη βάση του φύλου, της φυλής, της καταγωγής, της θρησκείας κ.ο.κ. Η απάντησή μας στο κράτος και τα αφεντικά πρέπει να είναι η συλλογικοποίηση των αντιστάσεων μας, η συνειδητοποίηση της κοινής μας θέσης -ντόπιων και μεταναστών- η αλληλοβοήθεια και ο αλληλοσεβασμός, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς.
Μαζί με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη, θα αγωνιστούμε για ζωή με αξιοπρέπεια και δε θα αφήσουμε σπιθαμή γης σε κάθε εχθρό της ελευθερίας. Θα σταθούμε δίπλα τους απέναντι στις δολοφονικές επιθέσεις του κράτους και της αστυνομίας. Καμιά κατασταλτική κίνηση των μπάτσων δεν μας φοβίζει!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” / ΑΠΟ & συντρόφισσες -οι
Δυσήνιος Ίππος 