Στις 28 Νοεμβρίου του 2018 βρίσκεται νεκρή η 21χρονη Ελένη Τοπαλούδη σε παραλία της Ρόδου. Η Ελένη είχε βιαστεί από τον Μανώλη Κούκουρα και τον Αλέξανδρο Λουτσάι και το σώμα της είχε κατακρεουργηθεί και πεταχτεί στη θάλασσα. Η υπόθεση επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί μιας και τα κυκλώματα βιασμών στη Ρόδο φαίνεται να είναι πολλά και οι βιαστές της Ελένης να το έχουν ξανακάνει. Η ίδια η Ελένη Τοπαλούδη είχε βιαστεί ξανά το 2017 και το είχε καταγγείλει στην αστυνομία, η οποία την έστειλε πίσω στο σπίτι της.
Την Παρασκευή 15 Μάη 2020 ολοκληρώθηκε η δίκη των βιαστών της Ελένης. Μετά από μία –ομολογουμένως- ανθρώπινα συγκινητική αγόρευση της εισαγγελέα Αριστοτέλειας Δόγκα η απόφαση ήταν καταδικαστική, ως όφειλε θα έλεγε κάποιος νοήμων, εξαιτίας συγκυριών ας πούμε εδώ. Η υπόθεση του βιασμού επιδιώχθηκε, σε όλα τα στάδια της έρευνας, να θαφτεί, να συγκαλυφτεί και στο τέλος οι κατηγορούμενοι να φάνε τη λιγότερη -δυνατή- ποινή. Αυτό μαρτυρά η προσπάθεια αποπομπής του λιμενικού που προσπάθησε να ερευνήσει περαιτέρω την υπόθεση, αυτό μαρτυρούν οι αναφορές τις εισαγγελέα σε πιέσεις που δέχθηκε γι αυτήν αλλά και οι λειψές δικογραφίες που έφτασαν στα χέρια της.
Από την πρώτη στιγμή δημοσιοποίησης της υπόθεσης του βιασμού και της δολοφονίας της Ελένης, το κίνημα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας βρέθηκε μαζικά και μαχητικά στο δρόμο ώστε να μιλήσει γι αυτόν. Έτσι, διαδηλώσαμε στους δρόμους για την Ελένη, πολλές συλλογικότητες βρέθηκαν έξω από τις αίθουσες του δικαστηρίου, στάθηκαν και φώναξαν συνθήματα για εκείνη μέχρι τέλους. Αυτή η πίεση είναι υπαρκτή για το αστικό δικαστήριο. Όταν συμβαίνει ένα τόσο στυγερό έγκλημα, όσο και να προσπαθηθεί να κουκουλωθεί, όσο κι αν προσπαθήσουν όλοι να βεβηλώσουν τη μνήμη της νεκρής Ελένης και να κρατήσουν ίσες αποστάσεις από θύμα και θύτη, όσο κι αν δαιμονοποιήσουν την σεξουαλικότητα, την αυτοδιάθεση του σώματος, αν το κίνημα σταθεί στο δρόμο, ανοίξει τα ζητήματα και μιλήσει δημόσια για αυτά, είναι μία σημαντική πίεση για την κάθε δικαστική αίθουσα, και είναι σε θέση να δείξει πως οποιαδήποτε απόφαση θα έχει πολιτικό κόστος.
Η τυχαιότητα των καταστάσεων, όμως, ήταν και αυτή που οδήγησε στο ευτυχές (αλλά όχι σύνηθες αναλογικά με τα περιστατικά έμφυλης βίας) της ισόβιας καταδίκης των δύο βιαστών και δολοφόνων. Τυχαίο γιατί δεν φύσηξε βοριάς, τυχαίο γιατί ο λιμενικός που την βρήκε-παρά τις πιέσεις και την αποπομπή του από την υπόθεση- προσπάθησε να το διερευνήσει, τυχαίο γιατί βρέθηκε στη συγκεκριμένη θέση η συγκεκριμένη εισαγγελέας, δεν υπέκυψε σε πολιτικές πιέσεις και πρότεινε απόφαση καταδίκης με τις λειψές δικογραφίες που διέθετε. Ίσως κάπου υπάρχει και κάποια ηθική σε κάποιους ανθρώπους, μια ηθική που οι κτηνωδίες και ο απόλυτος κανιβαλισμός δεν μπορούν να την ξεπεράσουν, μάλλον επειδή δεν έχει κατορθώσει αυτό το σύστημα να τους αφομοιώσουν αρκετά, ίσως πάλι και να διευκολύνει να υπάρχουν και κάποιοι τέτοιοι για να προβάλουν το δήθεν δημοκρατικό και δίκαιο του προσωπείο. Παρ’ όλα αυτά είναι αυτοί οι εκπρόσωποι του ίδιου συστήματος που είναι υπεύθυνο για την αναπαραγωγή και την διάχυση έμφυλων διακρίσεων και εξουσιαστικών συμπεριφορών, τις ρίζες δηλαδή που οδήγησαν στο βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης και της κάθε Ελένης.
Το ίδιο το αστικό σύστημα, άλλωστε, που σήμερα πήρε αυτή την απόφαση, είναι το ίδιο που αθώωσε το 2010 τους βιαστές συμμαθητές της ανήλικης Βουλγάρας στην Αμάρυνθο για το έγκλημα που έγινε εκεί το 2006. Είναι το ίδιο που το 2012 διαπόμπευσε τις οροθετικές γυναίκες ως κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και τις κατηγορούσε για βαριές σκοπούμενες σωματικές βλάβες κατ’εξακολούθηση. Είναι το ίδιο που προσπαθεί να βγάλει λάδι τους δολοφόνους του Ζακ και τους υπερασπίζεται ρίχνοντας λάσπη στη μνήμη του. Είναι το ίδιο που το 2017 καταδίκασε την 22χρονη Π.Α. στην Κόρινθο επειδή αμύνθηκε στον βιαστή της.Είναι το ίδιο, που ακόμα-ακόμα όταν η ίδια η Ελένη πήγε να καταγγείλει τον πρότερο βιασμό της την έστειλαν πίσω στο σπίτι της. Κι αυτά δεν είναι τυχαία.
Οι διασυνδέσεις με τη Νέα Δημοκρατία διαφόρων εμπλεκόμενων στην υπόθεση, η αλαζονεία των κατηγορούμενων καθώς και οι κατόπιν καταγγελίες για βιασμούς που είχαν προηγηθεί της Ελένης από κοπέλες που είχαν φοβηθεί να μιλήσουν προηγουμένως είναι όλα εκείνα που δείχνουν πως η ιστορία θα μπορούσε να είχε συμβεί αλλιώς. Θα μπορούσε να είχε συμβεί αλλιώς γιατί οι βιασμοί αποτελούν εξουσιαστικές συμπεριφορές, που βασίζονται στην εργαλειοποίηση του γυναικείου σώματος, στην ποινικοποίηση της σεξουαλικότητας της γυναίκας και είναι όλα εγγενή στοιχεία του πατριαρχικού, κρατικού και καπιταλιστικού κόσμου. Έτσι, αν κάτι πήγαινε αλλιώς η ιστορία θα μπορούσε να είχε συγκαλυφθεί, όπως έχει γίνει με πολλές άλλες. Αυτό εδώ το σύστημα είναι που γεννά τους βιαστές. Αυτό εδώ το σύστημα είναι που γεννά τους δολοφόνους γυναικών. Είναι αυτά τα αποτελέσματα ενός κόσμου που διαχέει την πατριαρχία και τον σεξισμό και αναπαράγει το ίδιο τις έμφυλες διακρίσεις και τις εξουσιαστικές σχέσεις για να συνεχίσει να υπάρχει και να λειτουργεί. Και είναι αυτό το σύστημα που βασικός του πυλώνας είναι η αστική δικαιοσύνη. Και στο μέλλον μπορεί αυτή η απόφαση να ξεπλύνει το αστικό σύστημα για το κύκλωμα βιαστών και όσων τους συγκαλύπτουν στη Ρόδο αλλά και για τις αμέτρητες αθωώσεις ή ελαφρύνσεις βιαστών και δολοφόνων από το αστικό δικαστήριο.
Ο βιασμός και η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη από τον Μανώλη Κούκουρα και τον Αλέξανδρο Λουτσάϊ ήταν ένα πατριαρχικό έγκλημα, ένα έγκλημα που αυτός εδώ ο κόσμος γεννά. Μη γελιόμαστε, λοιπόν, η καταδίκη τους ήταν μία σχετική νίκη αλλά η πατριαρχία είναι εκεί έξω, τσακίζεται στο δρόμο και θα υπάρχει σίγουρα όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο.
Υ.Γ.: Για τους δύο βιαστές, για όσους προσπάθησαν να συγκαλύψουν την υπόθεση αλλά και για όσους επιχείρησαν να διασύρουν την νεκρή Ελένη μετά τον θάνατο της, για όσους ξερνάνε σεξιστικό οχετό στο κατακρεουργημένο της σώμα μια και μόνη υπόσχεση: Μια μέρα θα εμφανιστούν στα σπίτια σας γυναίκες με λοστούς στα χέρια και τυλιγμένες με μαντήλια, δε θα δείτε τα πρόσωπα τους αλλά τα μάτια τους που λάμπουν από ζωή. Θα είναι όλες αυτές που αγωνίζονται για μία δίκαιη, ίση και ελεύθερη κοινωνία. Θα έχουν μαζί τους όλους εκείνους που παλεύουν από κοινού να αλλάξουν αυτόν τον σάπιο κόσμο. Θα έχουν μέσα τους όλες εκείνες που σκοτώθηκαν από εσάς ή τους ομοίους σας και τότε θα ξέρετε πως ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο θα περάσει από πάνω σας.
ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΤΙ ΚΑΝΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ, ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΗ!
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΕΙ ΤΗ ΒΙΑ!
Μαρία Μ.
Δυσήνιος Ίππος 