ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ, ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ Ο ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
Τον τελευταίο καιρό στην πόλη της Πάτρας έχουν πραγματοποιηθεί μια σειρά γεγονότων που καταδεικνύουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι σε καιρούς κινηματικής οπισθοχώρησης, αποδυνάμωσης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και έλλειψης κινηματικής προοπτικής, πολλές δυνάμεις επιλέγουν τον δρόμο των ευκαιριακών συμμαχιών (για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με τον αγώνα και τα διακυβεύματά του) και της πολιτικής τους “αυτοσυντήρησης”. Παράλληλα, για το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ η επιβολή της πολιτικής του ατζέντας σε όλα τα πεδία με πρακτικές κανιβαλισμού, απομόνωσης και εξαίρεσης κάθε άλλης αγωνιστικής φωνής από το κίνημα έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από την υπόθεση της δημιουργίας εστιών αντίστασης και διεκδίκησης, από την υπόθεση του ίδιου του αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση. Η υπάρχουσα συνθήκη αποτυπώνεται χαρακτηριστικά σε 2 γεγονότα της τελευταίας περιόδου: στην πορεία της 17ης Νοέμβρη για την συμπλήρωση 45 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και στην απεργιακή πορεία της 28ης Νοέμβρη.
Αρχικά, προκειμένου να ερμηνεύσουμε τα πρόσφατα γεγονότα, θα πρέπει πρώτα να αναφερθούμε στον ρόλο του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ στην πόλη της Πάτρας τα τελευταία χρόνια. Η ανάδειξη του Κ. Πελετίδη, μέλους του ΚΚΕ, σε δήμαρχο στις δημοτικές εκλογές του 2014, σε συνδυασμό με την απόκτηση θετικών για το ΠΑΜΕ συσχετισμών το τελευταίο διάστημα στο Εργ. Κέντρο, και την γενικότερη πολιτική τους ηγεμονία στα περισσότερα κοινωνικά πεδία της πόλης, έθεσαν τις βάσεις ώστε το ΚΚΕ να προσπαθεί να επιβάλει τον εαυτό του ως τον ιδιοκτήτη των γενικών απεργιών, των φοιτητικών συλλόγων, των κοινωνικών-ταξικών μετώπων αλλά και όλων των δρώμενων που συμβαίνουν στην Πάτρα.
Όσον αφορά την κατάσταση στις 17 Νοέμβρη, 2-3 μέρες πριν την πορεία, έκανε την εμφάνισή ένας τακτικός και ευκαιριακός ελιγμός από αριστερές οργανώσεις, οι οποίες στην προσπάθεια τους να εξυπηρετήσουν τις μικροπολιτικές τους βλέψεις, για μια “περίοπτη θέση” στο διοικητικό συμβούλιο του Δήμου, δεν δίστασαν να παρακάμψουν αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων και να ακυρώσουν εκ των υστέρων το κάλεσμα για συγκέντρωση και πορεία από το Παράρτημα στις 18:00, προκειμένου να προσυγκεντρωθούν στο Παράρτημα και μετά να ενοποιηθούν με την πορεία του ΚΚΕ η οποία ξεκινούσε από την πλ. Όλγας στις 17:00. Πέρα από το ό,τι προβληματικό κρύβεται πίσω από την «πολιτική» λογική για την μεταφορά του καλέσματος, απαρατήρητη δεν μπορεί να μας περάσει η ιδιοκτησιακή λογική που έχουν για τους φοιτητικούς συλλόγους οι οργανώσεις που μετέφεραν το κάλεσμα. Δίχως να αποφασίσει εκ νέου ο φοιτητικός σύλλογος σχετικά με το τι θα κάνει, κάποιοι αποφάσισαν για αυτόν, χωρίς αυτόν.
Με τη συγκεκριμένη πολιτική τους στάση, ενισχύθηκε, νομιμοποιήθηκε και δικαιολογήθηκε η χρόνια και αδιάκοπη προβοκατορολογία του ΚΚΕ εις βάρος του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/ελευθεριακού χώρου, ενώ παράλληλα επικροτήθηκε με έμμεσο τρόπο η πολιτική κατασυκοφάντηση και λασπολογία για το χώρο και την ιστορία του Παρατήματος ως κέντρου αγώνα, τις πολιτικές ομάδες και τα εγχειρήματα που δραστηριοποιούνται ή έχουν αναφορά σ’ αυτόν. Επίσης, είδαμε με έμπρακτο τρόπο, ότι γι’ αυτές τις οργανώσεις που επέλεξαν να παρακάμψουν τις αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων και να αλλάξουν τα καλέσματα από τα ψηφισμένα πλαίσια τους, οι Γενικές Συνελεύσεις σαν όργανα δεν έχουν κάποιο αποφασιστικό και ισχυρό χαρακτήρα, αλλά μπορούν να καταστρατηγούνται ανά πάσα ώρα και στιγμή, ανάλογα με τις μικροπολιτικές βλέψεις και φιλοδοξίες τους. Η αντιπαράθεση με αυτές τις λογικές οφείλει να διεξάγεται πολιτικά έτσι ώστε να αναδεικνύονται οι προβληματικές και το αδιέξοδο που οδηγούν. Εκείνο που πρέπει να μας απασχολεί είναι η πολιτική ήττα αυτών των απόψεων και η επικράτηση μιας κινηματικής λογικής. Η επιλογή της φυσικής αντιπαράθεσης μαζί τους μόνο προωθητική δεν είναι για το κίνημα, ίσα ίσα αποτελεί άλλοθι για τις επιλογές τους.
Ως ελευθεριακό σχήμα, παρεμβαίνοντας για 3 μέρες στο χώρο του Παραρτήματος, μείναμε πιστοί στο αρχικό μας κάλεσμα, για πορεία στις 6 από το Παράρτημα, και πορευτήκαμε με δικό μας μπλοκ στους δρόμους της Πάτρας. Πορευτήκαμε, μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους και τις υπόλοιπες δυνάμεις που επέλεξαν και αυτοί να πορευτούν με σημείο εκκίνησης το Παράρτημα, κόντρα στην προσπάθεια για διάλυση και απονοηματοδότηση της πορείας. Για μας το Παράρτημα αποτελεί ένα χώρο που εδώ και δεκαετίες αποτελεί ορμητήριο αγώνων ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, στην κρατική καταστολή, την φασιστική απειλή. Είναι ένα διαχρονικό κέντρο αγώνα που είναι φορτισμένο με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες τους παρελθόντος: Εξέγερση του Πολυτεχνείου, δολοφονία Νίκου Τεμπονέρα, μαθητικές κινητοποιήσεις ’90-’91, εξέγερση 2008…
Γι’ αυτό και οποιαδήποτε σκέψη για εγκατάλειψη του Παραρτήματος ως σημείου εκκίνησης για την πορεία του Πολυτεχνείου θα σήμαινε για μας πολιτική οπισθοχώρηση και αποδοχή όλης της προσπάθειας συκοφάντησης από αυτές τις πολιτικές οργανώσεις που διακαώς προβοκατορολογούν σε βάρος άλλων αγωνιζόμενων ανθρώπων. Επίσης, η ευκαιριακή συμπόρευση με ένα συμπαγή και αδιάλλακτο κομματικό μηχανισμό, χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό κριτήριο, θα οδηγούσε αναπόφευκτα στην αφομοίωση των δικών μας πολιτικών δυνάμεων και την αποσιώπηση της δικής μας πολιτικής ατζέντας, η οποία βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με αυτή του ΚΚΕ. Η τοπική μαζικότητα των πορειών του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ δεν αποτελεί δικαιολογία για μια τέτοια πολιτική επιλογή, η οποία υπερβαίνει τους πολιτικούς συσχετισμούς μιας πόλης.
Η «ενιαία» πορεία που ευαγγελίζονταν αυτές οι αριστερές οργανώσεις που επέλεξαν να αλλάξουν το κάλεσμα τους, δε σημαίνει παρά πολιτική ενσωμάτωση και συνθηκολόγηση με το περιεχόμενο της πολιτικής ατζέντας του ΜΑΣ και της ΚΝΕ (κρατική φύλαξη πανεπιστημίων, κοινό μπλοκ καθηγητών-φοιτητών ενάντια στις συγχωνεύσεις, εκκένωση του παραρτήματος και χρήση από τον Δήμο), και αποδοχή της χρόνιας λοιδορίας τους εις βάρος του ελευθεριακού χώρου. Γνωστή είναι άλλωστε και η φετινή προπαγάνδα που εξαπέλυσε η Δημοτική Αρχή σε δημόσια ανακοίνωση της γράφοντας για «προβοκάτσιες που στήνονται από αντιεξουσιαστές στο χώρο του Παραρτήματος». Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι και στην σύσκεψη που κάλεσε ο Δήμος Πατρέων στο Εργατικό Κέντρο για την πορεία από την πλ. Όλγας, αναφέρθηκε ρητά και χωρίς υπεκφυγές ότι σε περίπτωση που «αναρχικές-περιθωριακές γκρούπες του Παραρτήματος επιχειρήσουν να προσεγγίσουν την ενιαία πορεία θα στοχοποιηθούν και θα απομονωθούν από το σώμα της πορείας». Αυτές οι δηλώσεις είναι ένα μικρό δείγμα της νταβατζίδικης στάσης του ΚΚΕ και μια προειδοποίηση για τα όσα θα διέπραττε στην απεργιακή πορεία της 28ης Νοέμβρη.
Συγκεκριμένα, 28 Νοεμβρίου ήταν ημέρα απεργιακής πορείας και κινητοποίησης εργαζομένων και αγωνιστών. Τα αναρχικά μπλοκ (Δυσήνιος Ίππος και σύντροφοι/ισες, ΣΑΚΤΑ) που είχαν ξεκινήσει με προσυγκέντρωση (μαζί με φοιτητικούς συλλόγους και αριστερές οργανώσεις) από το Παράρτημα, δέχθηκαν στο ύψος της Πλ. Όλγας ισχυρή αλυσίδα-περιφρούρηση από μέλη του ΠΑΜΕ-ΚΝΑΤ μπροστά από το πανό του προπορευόμενου αναρχικού μπλοκ. Η περιφρούρηση από μέλη των ΠΑΜΕ-ΚΝΑΤ, στα μισά της απεργιακής πορείας επιχείρησε να αποκόψει και να απομονώσει τελείως τα δύο μπλοκ, αρνούμενη να προχωρήσει, εμποδίζοντας με αυτό τον τρόπο την δυνατότητα συνέχισης της πορείας. Η απάντηση των συντρόφων/ισσών ήταν άμεση, και ακολούθησαν συγκρούσεις σώμα με σώμα μεταξύ ΠΑΜΕ-ΚΝΑΤ και αναρχικών, από το ύψος της Γούναρη μέχρι την πλ. Γεωργίου. Με την άφιξη των δυο μπλοκ στην πλ. Γεωργίου οι συγκρούσεις γίνονται πιο βίαιες και τεταμένες, με τα ΚΝΑΤ (περισσότεροι αριθμητικά) να ξεστομίζουν σεξιστικά σχόλια εις βάρος συντροφισσών και να γρονθοκοπούν τους παρευρισκόμενους συντρόφους/ισσες. Από τις συγκρούσεις δύο συντρόφισσες τραυματίζονται από τα χτυπήματα των τραμπούκων και μεταφέρονται με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Μετά την λήξη των συγκρούσεων τα δύο μπλοκ ανασυγκροτούνται και συνεχίζουν την πορεία μέχρι το Παράρτημα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω περιφρούρηση δεν αφορούσε το μπλοκ του ΠΑΜΕ ή άλλου μπλοκ προσκείμενου στο ΚΚΕ, αλλά μπήκε ανάμεσα στα αναρχικά μπλοκ και στα μπλοκ αριστερών και αντιρατσιστικών οργανώσεων άσχετων με το ΚΚΕ. Με αυτόν τον τρόπο αναδεικνύεται η βούληση του ΚΚΕ να είναι ο ένας και μοναδικός ιδιοκτήτης κάθε απεργίας ή άλλης πορείας, όπως και η απόπειρά του να διαδηλώσουν τα αναρχικά μπλοκ σε καθεστώς εξαίρεσης από το υπόλοιπο σώμα της πορείας. Φυσικά, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι παρεβρισκόμενες οργανώσεις, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, φέρουν ευθύνη είτε για την ανοχή, είτε για την πλήρη απραξία τους (και την τήρηση ίσων αποστάσεων), σε όσα διαδραματίστηκαν.
Σε μια περίοδο όπου η κυρίαρχη τάξη πραγματοποιεί μια αδιάκοπη επίθεση στην κοινωνική βάση, όπου ποδοπατείται κάθε κεκτημένο του φοιτητικού και εργατικού κινήματος που κερδήθηκε με αγώνες, όπου βρίσκεται σε εφαρμογή ο νόμος Γαβρόγλου ο οποίος εκμηδενίζει την εργασιακή μας προοπτική και μας εξοικειώνει με το κλίμα του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα (εξανέμιση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, 511 ευρώ υποκατώτατος μισθός κλπ), όπου καλλιεργείται μεθοδικά και οργανωμένα ,από την κυριαρχία, ένα εθνικιστικό-φασιστικό έδαφος με αφορμή τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό και το λεγόμενο «Μακεδονικό» ζήτημα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ, αντί να συγκρουστούν με κράτος, κεφάλαιο, και φασίστες, επιλέγουν να συγκρουστούν με όποια δύναμη του κινήματος κρίνουν ότι απειλεί την πολιτική τους ατζέντα επειδή δεν είναι εύκολα αφομοιώσιμη, και δεν αποδέχεται τον ρόλο του νταβατζή που έχει το ΚΚΕ στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.
Άλλωστε, δεν είχαμε καμία αυταπάτη σχετικά με το ρόλο που έχει το ΚΚΕ μέσα στο σύστημα. Με κάθε ευκαιρία δίνει τα διαπιστευτήρια του στην άρχουσα τάξη ότι θα είναι το καλύτερο μαξιλαράκι των κοινωνικών και ταξικών κραδασμών. Ότι με κάθε ευκαιρία θα έρθει να αποσοβήσει τις κοινωνικές εκρήξεις που έρχονται. Ότι θα διαφυλάσσει διαρκώς πως τίποτα δεν θα ξεφεύγει από τα όρια του νόμιμου και του επιτρεπτού, και πως ακόμη κι αν κάτι ξεφύγει αυτό θα είναι εκεί για να το επαναφέρει. Για αυτό το λόγο έχουν και μεγάλη ευθύνη όσοι υποτάσσονται στους συσχετισμούς και στην προσπάθεια επιβολής του ΚΚΕ. Γιατί αν σήμερα δεν έρθουμε σε μετωπική σύγκρουση με αυτή τη λογική, αύριο θα βρεθούμε υποταγμένοι σε ένα σχέδιο που μόνο τον αγώνα για την επαναστατική προοπτική και την κοινωνική απελευθέρωση δεν εξυπηρετεί.
Από την πλευρά μας δηλώνουμε ότι σε καμία περίπτωση δε μας φοβίζουν οι τραμπούκοι του ΚΚΕ. Ότι θα συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε στις σχολές αναδεικνύοντας τα πραγματικά επίδικα του αγώνα. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για να φέρουμε στο προσκήνιο τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την δημιουργία εστιών αντίστασης και διεκδίκησης σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε έτσι ώστε να θέσουμε φραγμούς στα σχέδια των κυρίαρχων . Θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε στο δρόμο της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης.
Κάθε απόπειρα εσωτερικής καταστολής του κινήματος από τον υπάρχοντα απολιθωμένο και ιστορικά συμβιβασμένο κομματικό μηχανισμό, θα πέσει στο κενό. Κόντρα στις ιδιοκτησιακές και γραφειοκρατικές λογικές αγώνα, τις αντιλήψεις ίσων αποστάσεων και ευκαιριακών συμπορεύσεων, προτάσσουμε την προώθηση των φοιτητικών-ταξικών αγώνων βάσης. Να επανανοηματοδοτήσουμε τον συνδικαλισμό, κάνοντας τον επικίνδυνο για την κυρίαρχη τάξη, τόσο ως έννοια, όσο και ως κοινωνική δύναμη. Έχοντας ως όπλο μας την απεργία και ως εργαλεία παρέμβασης τα αυτόνομα-ελευθεριακά σχήματα και τα ταξικά σωματεία βάσης, παλεύουμε για ένα ταξικό, αντικαπιταλιστικό και ελευθεριακό φοιτητικό-εργατικό κίνημα που θα βάζει μπροστά τα ταξικά μας συμφέροντα και θα παλεύει με πυγμή και σθένος για αυτά.
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ-ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Ελευθεριακό σχήμα πανεπιστημίου Πατρών
Δυσήνιος Ίππος 