ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΚΝΑΤ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΝ ΤΑ ΑΝΑΡΧΙΚΑ ΜΠΛΟΚ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Το πρωί της 28ης Νοέμβρη συμμετείχαμε στην απεργιακή διαδήλωση στην Πάτρα, καλώντας σε συγκέντρωση από το Παράρτημα και στη συγκρότηση αναρχικού μπλοκ στην πορεία. Από εκεί, μαζί με φοιτητικούς συλλόγους, ταξικές πρωτοβουλίες και πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και της αναρχίας πορευτήκαμε προς το Εργατικό Κέντρο, όπου πραγματοποιούνταν συγκέντρωση σωματείων και πολιτικών οργανώσεων. Στη συνέχεια, συμμετείχαμε στην πορεία που πραγματοποιήθηκε σε κεντρικούς δρόμους της Πάτρας.
Ως αναρχικοί επιλέξαμε να συμμετέχουμε σε αυτήν την απεργιακή κινητοποίηση, επιχειρώντας, με τις όποιες δυνάμεις μας, να συμβάλλουμε στην επιτυχία της. Άλλωστε, αποτελεί πάγια θέση μας η ενεργή συμμετοχή στους ταξικούς αγώνες με στόχο αφενός τη διασύνδεση τους σε μια κοινή κατεύθυνση που θα αναγνωρίζει ως βασικούς υπεύθυνους για τις κοινωνικές ανισότητες το κράτος και το κεφάλαιο, και αφετέρου την ανάπτυξη ενός μαζικού, οριζόντια οργανωμένου, χειραφετημένου ταξικού κινήματος, το οποίο θα αγωνιστεί για τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση μέσω της κοινωνικής επανάστασης.
Από την πρώτη στιγμή της πορείας, κομμάτι της περιφρούρησης του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ αναπτύχθηκε ακριβώς μπροστά μας, στο προπορευόμενο μπλοκ της ΛΑΑΣ, με ξεκάθαρη επιδίωξη να απομονώσει τα δύο αναρχικά μπλοκ (αυτό του Δυσήνιου Ίππου & συντρόφων-ισσων, και αυτό της ΣΑΚΤΑ) από το υπόλοιπο σώμα της πορείας. Όσοι σύντροφοι/ισσες βρισκόμασταν στο μπλοκ ξεκαθαρίσαμε ότι δεν επρόκειτο να ανεχτούμε κάτι τέτοιο, προσπαθώντας να σπάσουμε το φραγμό των ΚΝΑΤ και να μείνουμε ενωμένοι με το υπόλοιπο σώμα της πορείας. Στο ύψος των δικαστηρίων, και ύστερα από αρκετή ώρα εκατέρωθεν αντεγκλήσεων, εμφανίστηκε μπροστά μας σύσσωμη η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ σχηματίζοντας αλυσίδα, αποκαλώντας μας “προβοκάτορες” και εκστομίζοντας χυδαίες σεξιστικές εκφράσεις σε βάρος των συντροφισσών της περιφρούρησης –στις οποίες στη συνέχεια επιτέθηκαν συντονισμένα με μπουνιές και κλωτσιές προσπαθώντας να αποσπάσουν τις σημαίες τους-, με ολοφάνερη πλέον πρόθεση να μας εμποδίσει από το να συνεχίσουμε την πορεία. Το σύνολο των αναρχικών διαδηλωτών που συμμετείχαμε στα 2 αναρχικά μπλοκ συγκρουστήκαμε σώμα με σώμα με τους τραμπούκους των ΚΝΑΤ και του ΠΑΜΕ, διεκδικώντας με κάθε τρόπο την παρουσία μας στο δρόμο και σπάζοντας τον αποκλεισμό. Αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός συντρόφισσας μας από κλωτσιά ενός νταή εργάτη και η μεταφορά της στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες. Μετά τις συγκρούσεις, τα αναρχικά μπλοκ συνέχισαν την πορεία τους μέχρι το Παράρτημα, όπου και διαλύθηκαν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ επιχειρεί να επιβληθεί στο δρόμο σε άλλους αγωνιστές, αποκλείοντας τους από τις διαδηλώσεις. Μετά την επικράτηση του στο Δήμο της Πάτρας και την πιο πρόσφατη ανάληψη της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου από μεριάς του, είναι έντονη η προσπάθεια επιβολής του στο εργατικό και το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα της πόλης. Χαρακτηριστική είναι η στάση του στην απεργιακή πορεία της 14ης Δεκέμβρη 2017, όταν τοποθέτησε ένα απορριμματοφόρο του Δήμου ανάμεσα στα μπλοκ των σωματείων και σε αυτά που ξεκίνησαν από το Παράρτημα, ενώ στη συνέχεια έκλεισε αλυσίδες προστατεύοντας το συνεδριακό κέντρο όπου ήταν ομιλητής ο πρόεδρος της δημοκρατίας, Π. Παυλόπουλος, αποτρέποντας την προσέγγιση των διαδηλωτών σε αυτό, εκτός από μια αντιπροσωπεία στελεχών του. Πρόσφατο παράδειγμα είναι και η στάση που κράτησε το ΚΚΕ στην φετινή πορεία για το Πολυτεχνείο, οπού εξαπέλυσε προπαγάνδα που θα ζήλευαν όλα τα αστικά ΜΜΕ, παρουσιάζοντας την πορεία που ξεκινούσε από το Παράρτημα (το χώρο της εξέγερσης του 1973 και σημείο αναφοράς του ταξικού-κοινωνικού κινήματος στην Πάτρα) ως “προβοκάτσια που στήνουν οι αντιεξουσιαστές”. Μάλιστα, στη σύσκεψη που κάλεσε ο Δήμος Πατρέων για την πορεία που θα πραγματοποιούνταν από το εργατικό κέντρο την ίδια μέρα, δεν δίστασαν να αναφέρουν ότι “σε περίπτωση που εμφανιστούν οι αναρχικές-περιθωριακές ομάδες, αυτές θα απομονωθούν και θα εκδιωχθούν’’. Αυτή την λογική ήρθε να υλοποιήσει το ΠΑΜΕ λίγες μέρες αργότερα.
Η συγκεκριμένη στάση τους, βέβαια, δεν είναι ιδιομορφία της Πάτρας. Γνωστές είναι οι αντίστοιχες πρακτικές τους πανελλαδικά, όπου αποκλείουν και στοχοποιούν αγωνιστές, ειδικά όσους αναφέρονται στην αυτοοργάνωση των εργαζομένων, των φοιτητών και των μαθητών και συμμετέχουν στο κοινωνικό και ταξικό κίνημα της βάσης, προωθώντας την ακηδεμόνευτη και από τα κάτω αντίσταση, τη συμμετοχή σε σωματεία και συλλογικότητες βάσης, αυτόνομα – ελευθεριακά σχήματα και οριζόντιες συνελεύσεις. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στο μακρινό 1998 όπου ΜΑΤ και ΚΝΑΤ συνεργάστηκαν άψογα για τη σύλληψη αναρχικών και ανυπόταχτων νεολαίων στην πορεία του Πολυτεχνείου της Αθήνας. Πρόσφατο είναι το περιστατικό όπου δυνάμεις της ΚΝΕ επιχείρησαν να φιμώσουν αναρχικούς μαθητές σε γενική συνέλευση μαθητών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα, όπως και η εκστρατεία λάσπης και συκοφάντησης εναντίον της διακλαδικής και από τα κάτω οργανωμένης απεργίας που καλέστηκε από σωματεία βάσης την 1η Νοέμβρη και χαρακτηρίστηκε από μαζική συμμετοχή. Ό, τι δεν μπορούν να ελέγξουν, πρώτα το συκοφαντούν και έπειτα το καταστέλλουν.
Από την άλλη, δεν μπορούμε να μην αναδείξουμε και τη συναινετική -προς τις πρακτικές αποκλεισμού των αναρχικών από την πορεία- στάση άλλων μπλοκ διαδηλωτών (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Συνεχίζοντας τη διαδήλωση σαν να μη συμβαίνει τίποτα, νομιμοποίησαν στο δρόμο τη δυνατότητα του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ να πουλάει νταβαντζιλίκι στις πορείες, ορίζοντας ποιοι χωράνε σε αυτές και ποιοι όχι. Αν σήμερα αυτό είχε ως αποδέκτες τους αναρχικούς, κανείς δεν εγγυάται πως αύριο το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ δεν θα πράξει τα ίδια και χειρότερα στους ίδιους.
Δυστυχώς, σημαντικό κομμάτι του κοινωνικού και ταξικού κινήματος συνεχίζει να διέπεται από λογικές που οδηγούν στην υποχωρητικότητα και τον συμβιβασμό, ενώ δείχνει αδύναμο να ανασυγκροτηθεί και να καθορίσει το ίδιο τη μοίρα του, μετατρεπόμενο σε “ουρά” της κομματικής γραφειοκρατίας του Περισσού, σε μια συγκυρία τόσο κομβική για το ίδιο και σε μια εποχή που διακυβεύονται τόσο σοβαρά ζητήματα σε κοινωνικό, ταξικό, συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Η ευθύνη τους για το πού θα οδηγηθούν τα πράγματα από εδώ και πέρα είναι σημαντική.
Αν κάτι μας προβληματίζει περισσότερο, είναι η μικρή παρουσία ενός συλλογικού, οργανωμένου στη βάση και αδιάλλακτου με τους θεσμούς και το κράτος, ανατρεπτικού, ταξικού πόλου στο δρόμο. Μια έλλειψη που σίγουρα εμποδίζει την ενδυνάμωση του κοινωνικού και ταξικού αγώνα και αποτελεί τροχοπέδη για την συγκρότησή μας ως ένα ισχυρό κίνημα που θα θέσει με ρεαλιστικούς όρους το ζήτημα της ανατροπής της κρατικής και καπιταλιστικής δικτατορίας, το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης. Σε αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε να δουλέψουμε όλοι ακόμα πιο σκληρά το επόμενο διάστημα, ενόσω οι αυταπάτες για τη ρεφορμιστική διαχείριση κατεδαφίζονται και οι ξεπουλημένες κομματικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες ενσωματώνονται προσβλέποντας στη διαμόρφωση ενός άλλου ενδοσυστημικού πόλου εξουσίας. Άλλωστε, η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών αγώνων μας δείχνει πως οι προλετάριοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τους θεσμούς, τα κοινοβούλια, τις εκλογές, τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και τους διαμεσολαβητές της ταξικής πάλης που συνδιαλέγονται με τα αφεντικά παρακαλώντας για την ελεημοσύνη τους. Ό,τι έχουν να κερδίσουν θα είναι αποτέλεσμα των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ριζοσπαστικών αγώνων τους.
Σε ότι μας αφορά, δεν έχουμε παρά να δηλώσουμε ότι κάθε προσπάθεια του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ να μας απομονώσει από το φυσικό μας χώρο, το δρόμο και από το να εκφράζουμε ανεμπόδιστα την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των εργατών, θα πέσει στο κενό. Οποιαδήποτε προσπάθεια να διαδηλώνουν τα αναρχικά μπλοκ σε καθεστώς εξαίρεσης θα παίρνει την απάντηση που της αναλογεί. Δεν πρόκειται να αφήσουμε τους δρόμους στους ξεπουλημένους γραφειοκράτες, τους πυροσβεστήρες της ταξικής πάλης.
Θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία και στην απαξίωση του συνδικαλισμού. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για να γίνει η απεργία ξανά όπλο στα χέρια των εργατών, για να κάνουμε τον συνδικαλισμό επικίνδυνο. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμεγια τη διαμόρφωση ενός μαχητικού συνδικαλισμού βάσης που θα βάζει στο προσκήνιο τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας.
Τα προτάγματα της οργάνωσης από τα κάτω και της κοινωνικής χειραφέτησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον αγώνα για Ελευθερία, για πολιτική και οικονομική ισότητα και δικαιοσύνη και για αυτά θα συνεχίζουμε να αγνωνιζόμαστε παντού.
Στους δρόμους, τα σωματεία, τις γειτονιές, τις διαδηλώσεις, τα σχολεία και τις σχολές τσακίζουμε την κρατική και την εσωτερική καταστολή.
Οργανώνουμε τον αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, για μια ακρατική και αταξική κοινωνία αυτοοργάνωσης, ισότητας και αλληλεγγύης. Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό!
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος» – μέλος της Α.Π.Ο.
& συντρόφισσες- σύντροφοι
Πάτρα, 28 Νοέμβρη 2018
Δυσήνιος Ίππος 