Η αναρχική Στέλλα Αντωνίου συνελήφθη στις 4 Δεκέμβρη 2010 σε μια “αντιτρομοκρατική” επιχείρηση της αστυνομίας και από τότε, εδώ και 16 μήνες, βρίσκεται προφυλακισμένη, κατηγορούμενη για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Το σαθρό και κατασκευασμένο κατηγορητήριο που την εμπλέκει στην υπόθεση δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να δικαιολογήσει την προφυλάκιση της, τη στιγμή μάλιστα που έχει ήδη υποβάλλει 4 αιτήσεις αποφυλάκισης εξαιτίας πολύ σοβαρών λόγων υγείας που αντιμετωπίζει και που επιδεινώνονται λόγω της παραμονής της στη φυλακή. Στην πραγματικότητα βέβαια, η παράταση της προφυλάκισης της συντρόφισσας είναι μια ξεκάθαρα εκδικητική στάση των διωκτικών και κατασταλτικών μηχανισμών, εξαιτίας της πολιτικής της ταυτότητας ως αναρχικής και της μακροχρόνιας συμμετοχής της στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Αυτό είναι σαφές μιας και η Στέλλα δεν σταματά να αντιστέκεται ούτε μέσα από τις φυλακές, συμμετέχοντας και στηρίζοντας τους αγώνας των κρατουμένων για καλύτερες συνθήκες κράτησης.
Από τις 8 Μάρτη η Στέλλα Αντωνίου έχει καταθέσει μια ακόμα, την 5η κατά σειρά, αίτηση αποφυλάκισης, η εκδίκαση της οποίας ακόμα εκκρεμεί. Με δεδομένη τη σοβαρή κατάσταση της υγείας της και την καθημερινή της επιδείνωση στα κολαστήρια των φυλακών Κορυδαλλού, όπου σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να λάβει την εξειδικευμένη θεραπεία που απαιτείται, η παράταση της προφυλάκισης της συνιστά βασανιστήριο που απροκάλυπτα οδηγεί στη φυσική της εξόντωση.
Σε μια περίοδο που η κρίση του συστήματος οξύνεται και οι κοινωνικές και ταξικές συγκρούσεις πληθαίνουν, το κράτος θέτει στο στόχαστρο του τους αγωνιστές που βρίσκονται εδώ και πολλά χρονιά στις επάλξεις των κοινωνικών αγώνων σε μια απόπειρα εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων σήμερα για να μπορέσει να διαχειριστεί καλύτερα τις εξεγέρσεις των καταπιεσμένων αύριο. Εκεί στοχεύουν οι χωρίς στοιχεία προφυλακίσεις αγωνιστών, οι προληπτικές προσαγωγές, η επιβολή εξοντωτικών χρηματικών εγγυήσεων, η κοινωνική διαπόμπευση ανθρώπων μέσω της δημοσίευσης των προσώπων τους στον τύπο και τα μμε. Όμως ούτε μέσα από τις κατασταλτικές του επιχειρήσεις, ούτε μέσα από την αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης μέσα από τις εκλογές θα μπορέσει το καθεστώς να βγει αλώβητο. Η κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, οι αδιαμεσολάβητοι και αχειραγώγητοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, η ρήξη με το κράτος, τα αφεντικά και τους συμμάχους σε κάθε πεδίο εκδήλωσης των επιθέσεων τους θα ανατρέψει αυτό το σάπιο καθεστώς καταπίεσης και εκμετάλλευσης και θα ανοίξει το δρόμο για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!
Αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”
Δυσήνιος Ίππος 